08.03.2008: dag 236: Ubud

Al vroeg horen we het vertrouwde lawaai van motoren op straat: de kwade krachten hebben Bali verlaten, een nieuw jaar is begonnen en de mensen hernemen hun dagelijkse bezigheden. Het centrum gonst weer van de activiteiten.
“Transport sir? – No, thanks! – Maybe tomorrow? – No, thanks! – You like to do some shopping? I have a taxi! – You go for trekking? - Go away!” … Dit is er eentje die al meteen opnieuw door boze geesten is bezeten … “You need a sarong?” ….
We profiteren van het zonnige weer in de voormiddag en selecteren een mooie wandeltocht door het platteland. Een geplaveid paadje volgt de kam van een heuvel tussen twee smalle en erg diepe kloven. Zondagsschilders en zilversmeden houden opendeur in hun ateliers. Bali is zo vruchtbaar en rijk dat de bewoners – na hun primaire zorg voor levensonderhoud - meer dan voldoende tijd over hebben om zich bezig te houden met kunst: schilderen, beeldhouwen, ontwerpen van juwelen en de overal zichtbare en intense godsdienstige beleving in tempeltjes thuis en op straat. Men is druk aan het werk om nieuwe en zeer smaakvolle bungalows te bouwen met zicht op de magnifieke omgeving van rijstterrassen afgewisseld door dichte tropische jungle en klaterende stroompjes. Of dit nieuwe aanbod van kamers straks ook gevuld raakt is nog maar de vraag: Ubud heeft nu al een groot overschot aan logement en restaurants.
Onze wandeling eindigt op een asfaltwegje dat we nog een tijdje blijven volgen maar nergens naar leidt. We keren dan maar op onze passen terug en lopen dezelfde weg naar Ubud. Ruben en Sander zijn niet tevreden: zij zijn sowieso al geen liefhebbers van “wandelingetjes tussen rijstveldjes” ...
De zon schijnt hevig, het is vochtig en heet op de heuvelrug die begroeid is met taai ‘olifantengras’ dat - eenmaal gedroogd - als dakbedekking voor huizen dient.
In ons vertrouwd middag- en avondrestaurantje zitten iedere keer opnieuw de vaste klanten aan tafel.
De namiddagbuien zijn weer precies op tijd. Enkele korte onweders zorgen voor wat verkoeling.