07.03.2008: dag 235: Ubud

Nieuwjaarsdag, ‘Nyepi’ of ‘Stille Dag’.
De ochtend is volledig stil: we hebben huisarrest. Straten zijn verlaten, velden zijn leeg. er rijden geen auto’s, geen brommers of fietsers, er zijn geen voetgangers. Winkels zijn dicht, kantoren gesloten. Er is geen vervoer, er varen geen boten, er is geen luchtverkeer. Bali is vandaag een eiland waar niets beweegt. Niemand kan vandaag Bali verlaten of kan er binnen. Zelfs de immer keffende straathonden zwijgen en worden binnen gehouden. Enkel de vogels houden zich niet aan de beperkingen en kwetteren onbekommerd in de tuinen.
Iedereen houdt zich aan deze stille dag en geen mens haalt het in zijn hoofd om met deze traditie te breken. Niemand waagt het om de boze geesten te tarten ...
Gelukkig zorgt de bazin van ons guesthouse voor haar gasten. Vandaag logeren we – als erkentelijkheid voor onze deelname aan Nyepi – in vol pension. Zij zorgt deze middag en avond een rijstmaaltijd. Daar zitten we dan met onze voorraad brood en beleg die we gisteren gekocht hebben voor deze dag van ontberingen ...
Ons territorium is vandaag beperkt tot het erf, de huistempeltjes en het tuintje.
Het gezin blijft ook de hele dag binnen de ommuring van het erf waar het gewone leven zijn gangetje gaat: zorgen voor eten, borstelen en voor de twee kleine kinderen zorgen. Grootmoeder legt offertjes van bloemblaadjes neer in de verschillende altaartjes van de huistempeltjes en voor het terras van de gastenkamers. Telkens wordt met een sierlijke handbeweging de woonst gezegend.
Dit wordt een noodgewongen luie dag. Een wasje, een plasje en boeken helpen ons een handje om de Nyepi door te brengen. Namiddag regent het pijpestelen. In de vooravond klaart het op. Nog steeds is er nergens een spoor van menselijke activiteit en de ‘Stille Dag’ gaat haast onmerkbaar over een een nog stillere nacht.