30.12.2007: dag 167: Bangkok

Het is zondag; alle grote winkels zijn gelukkig dicht: dat spaart me voorlopig een schone duit ...
We besteden de vrije dag zoals vele inwoners van Bangkok: we bezoeken de Dusitzoo.
Jaren geleden was dit een geslaagd voorbeeld van een mooie dierentuin. Vandaag is het een luidruchtig park met winkeltjes, een kermis met attracties, een pretpark met roetsjbanen, picnicplekken, eetstalletjes en openluchtrestaurantjes. De vijver is bewoond door kano’s en waterfietsen. Auto’s rijden binnen tot ver in de zoo en op sommige plaatsen lijkt het een parking.
Duizenden Thais maken er een dagje uit van en het is aanschuiven tussen het volk op de paadjes langs kooien, kuilen en omheiningen met dieren die niet weten waar zich te verbergen om het lawaai en de drukte te vermijden. Commercie heeft het gehaald van dierenwelzijn.
Opvallend zijn de ouders met obese kinderen: men beschouwt dik zijn in deze streken als een voorbeeld van succes en rijkdom. Mager of slank zijn betekent voorlopig nog voor velen dat je niet genoeg geld kunt besteden aan rijkelijk en vet voedsel.
Kijken daarom zovele Thais om naar onze Sander, een spriet van bijna twee meter? We zullen hem straks wat worstjes voeren ...
De collectie dieren is nochtans indrukwekkend maar genieten kun je er niet meer van.
De ‘Marmeren Tempel’ is een andere wereld; een prachtig bouwwerk in een serene omgeving en volledig opgetrokken in sneeuwwit cararamarmer, rode daken met de klassieke vergulde versieringen. In een galerij staan tientallen kostbare boeddhabeelden uit verschillende perioden en uit diverse landen.
De monniken hebben een feestmaaltijd. Onder het dak, op het binnenplein van de tempel zit de oranje verzameling ouderen en kinderen gezamenlijk aan tafel voor de maaltijd van rijst, vis en groenten. Thais bieden hun - eerbiedig het hoofd buigend - nieuwjaarspakjes aan die een nieuwe oranje mantel bevatten - een outfit die weer een jaar meegaat - zeep, tandenborstel, tandpasta en wat koekjes. De geschenken worden voor de boeddhabeelden gelegd. Het lijkt een beetje op kerstmis met cadeautjes onder de kerstboom.
In Kao San laat ik drie nieuwe studentenkaarten voor 2008 maken; ze kosten een fractie en zijn niet te onderscheiden van onze vervallen authentieke exemplaren. Een perskaart of rijbewijs heb je ook binnen tien minuten. Illegale muziekcd’s, dvd’s met de laatste blockbusters worden in ateliertjes ter plaatse gekopieerd en verkocht. Namaakkleding hangt met duizenden in rekken in winkels en op de stoep. In Bangkok is er enkel zomermode. Boekenwinkels verkopen tweedehandsmateriaal. Rolexen liggen voor enkele euro’s in vitrines. Dubieuze reisbureautjes verkopen tickets naar alle steden in de wereld. De straat ziet zwart van het volk: veel toeristen die denken hier de koop van hun leven te doen.
De politie patrouilleert en ziet niets. Kao San: mekka van namaak, alles mag!