11.12.2007: dag 148: Bangkok

De karaokebar onder ons raam heeft een groot stuk van de nacht de meest afschuwelijke aspirant-zangers een podium gegeven. Thais zijn gek van dit soort amusement: een pure verschrikking is het ...
We gaan met Sander naar een dokter; er is een ziekenhuis aan de overzijde van de Chao Prayarivier en de pier is vlakbij. We varen er in enkele minuten naar toe.
In het gigantische en ultramoderne hospitaal lopen we een hele tijd verloren rond; alle wegwijzers, namen en aanduidingen zijn in het Thai; we begrijpen er niks van. Uiteindelijk en met wat hulp geraken we bij de dienst 'กดหดพไพพพะ' waar een hele administratieve procedure in gang gezet wordt vooraleer we een dokter kunnen raadplegen. Het is druk en dokters en kleine verpleegstertjes in kraaknette witte uniformen met mondmaskers op wemelen als drukke werkbijen in anticeptische glimmende gangen, hallen en kamers. We wachten in af in een grote ruimte, samen met nog enkele tientallen Thais in de rolstoel of liggend in bed.
Na twee uren wachten wordt onze naam afgeroepen en wordt Sander door een jonge Thaise arts met een duur brilletje ondervraagd en 'nagekeken'. Er blijkt weinig aan de hand te zijn; een beetje oppassen met wat hij eet en voorlopig geen pikante gerechten meer. In de 'ฟยนะ พพะรรนนยวส' worden de medicijnen verstrekt na weer een lange procedure van papieren, recuutjes en stikkertjes allerhande. Consultatie arts is gratis en de medicijnen kosten nauwelijks drie euro! En we zijn niet eens bij een Thaise ziekenkas ...
Het is alweer namiddag als we eindelijk terug buiten staan met ons zakje pillen en poedertjes.
Met de rivierboot varen we een half uurtje verder stroomopwaarts naar het grote General Post Office. Sander zit al enkele dagen op hete kolen: hij verwacht een pakje met cd's. Op de Poste Restante ligt het begeerde doosje te wachten in de rekken. Bedankt An voor de snelle verzending!
Kao Shan wordt nog eens afgedweild en alle snacks worden uitgeprobeerd; kip met noedels, verse ananasblokjes en appelsiensapjes, mangoschijfjes met plakrijst en kokosmelk, bananenpannenkoeken, gebraden kip op een stokje ... het is geod geweest vandaag.
De volgende weken begint opnieuw het serieuzere werk: een derde en laatste vlucht brengt ons naar Yangon de hoofdstad van Myanmar of Birma. We kijken er naar uit en zijn nieuwsgierig naar dit afgesloten land en de situatie na de gebeurtenissen die het wereldnieuws haalden in de afgelopen maanden. Er is een naam die we de komende weken zeker niet hardop mogen uitspreken: 'Aung San Suu Kyi'. Het schijnt dat de generaals daar niet goed tegen kunnen ... Our lips are sealed! Onze taxi naar de luchthaven staat voor de deur om half vijf morgenvroeg.