04.12.2007: dag 141: Kathmandu

“Famous Belgian chocolates!” Een slogan die wereldwijd superieure kwaliteit oproept.
In de glitterdoos zitten de alomgekende ‘zeevruchten’ met een pralinévulling. De smaaktest geeft een grote onvoldoende: flets smakende chocolade en een vettige smakeloze vulling en neen, de vervaldatum is niet overschreden. Een blaam voor ons imago en dat stelt in het buitenland al niet veel voor! Denkt de fabrikant thuis nu echt dat men hier het verschil toch niet proeft? Schandalig! De slechtste Nepalese chocolade smaakt beter dan deze rommel. Dat moest toch maar even gezegd worden.
Volgende keer eten we dan maar Britse Catburry, Zwitserse Toblerone of Hollandse Van Houten ...
We hopen even om een glimp van de Kumari of de levende godin in haar paleisje op te vangen. Het is nu een meisje van negen jaar oud dat na een hele reeks selectieproeven werd uitgekozen om tot haar eerste menstruatie te fungeren als een levende godin met alle priviléges die nu eenmaal bij een godin horen zoals pure verwennerij en twee keer per jaar in een processie door de stad gevoerd te worden. Nadien is ze godin af en wordt ze terug een gewone sterveling die een jaarlijkse toelage ontvangt maar waar niemand mee durft te trouwen omdat ze onhandelbaar is en ongeluk zou brengen. Een nieuwe geschikte godin neemt haar plaats in.
We wachten tevergeefs; volgens de wachter heeft ze het druk met een ceremonie. We denken eerder dat ze geen zin heeft om zich te tonen achter het gouden raampje en liever in bed blijft.
Het is onze laatste dag in Kathmandu en we genieten nog wat van de geneugten des levens in de patisserie bij een aardbeientaartje of chocoladecake “Made in Nepal”. Morgen verhuizen we dertig kilometer verder naar Baktapur, één van de andere oude hoofdsteden; er zijn er zo nogal wat in Nepal.