07.12.2007: dag 144: Bhaktapur

Bij het ontwaken deze morgen springt ons hart op van vreugde bij de vaststelling dat de Goede Sint ons in dit verre land niet is vergeten. Onze schoenen zijn gevuld met appelsienen uit China (dit land ligt vlakbij en vergt dus geen grote transportkosten) en een snickers.
Onze ramen kijken uit over verweerde pannendaken en koperen pinakels met de verre besneeuwde bergen op de achtergrond.
Op straat klinkt overal religieus getinte muziek en de constante mantra voor Ganesj en Shiva. Op de pottery square wordt rivierklei met de hand gekneed en gemengd met houtas en gemalen stro. Op houten schijven die met de hand worden aangedreven toveren vaardige handen om de paar minuten een potje, vaas, spaarpot of schotel. Op de grond drogen honderden stuks aardewerk in de zon. Het leven speelt zich hoofdzakelijk af op straat. De huizen zijn binnen koud en donker. 's Morgens bij het eerste licht klingelen de tempelbelletjes om de boze geesten te verjagen en worden de hindoegoden vereerd en ingesmeerd met offertjes van rood poeder, bloemblaadjes, rijst, melk en kokos. Dat levert na een tijdje een vieze kleurrijke brij op die tegen de beelden en altaartjes kleeft. Nadat de duiven en honden zijn langs gekomen is het opnieuw wat proper tot de volgende offerande. De vrouwen halen water aan de publieke kraan in koperen en plastieken kruiken; ze wassen hun lange haren in het koude water. Mensen zitten in de zon op matten elkaar te ontluizen. De slachter heeft zijn werk in alle vroegte uitgevoerd: onder een afdak ligt het karkas van en buffel in stukken versneden en klaar om verkocht te worden; honden knagen aan een uitgebeende rib en likken de plassen bloed op. Vroege kopers komen langs en kiezen het beste stukje vlees uit. Vreemd dat je nergen katten ziet in Nepal; deze beesten kunnen in egentelling tot honden waarschijnlijk niet overleven op rijst en groenten.
Stro ligt te drogen, gedroogde maiskolven worden onder afdaken gehangen als voorraad voor de komende winter. De houten luiken van de winkeltjes gaan open, kinderen gaan in nette uniformen op weg naar school. Jasmien en Sander trekken zich terug op de zolder van het intenetcafe tegenover ons guesthouse en oefenen online Franse oefeningen en chemie; Ruben studeert in de kamer.
De dag is begonnen in Bhaktapur. De rest van de dag kabbelt rustig verder; de rust wordt enkele keren per dag doorbroken als er een buslading vers gestreken toeristen uit Kathmandu een blitzbezoek brengt aan de pleinen. Straatkinderen, would-be-gidsen, restauranthouders, verkopers van nepspullen en opportunisten zijn dan druk in de weer in de hoop op wat snel gewin. De obligate foto's zijn na een half uurtje geschoten en even later zit iedereen weer veilig achter de getinte ramen van de bus op weg naar een andere fotogenieke attractie. De druke is even snel voorbij als ze gekomen is is; het leven valt weer in zijn normale plooi en men gaat weer voort met zijn gewone bezigheid: met de handen op de rug wachten op een nieuwe groep.