03.12.2007: dag 140: Kathmandu: Patan

Weer een verjaardag in den vreemde: Kristien wordt elfenveertig! Oranje bloemenkransen, in principe bestemd als offerande voor hindoegoden, vervullen even goed een andere functie samen met een zeldzame vondst in een winkeltje: famous Belgian chocolates ...
Een fanfare kondigt een nieuwe manifestatie aan; vandaag zijn het blauwe spandoeken die aandacht vragen voor de situatie van de mindervaliden in Nepal.
We maken een uitstapje van naar de oude hoofdstad Patan. In de constante file doet de taxi er bijna even lang over als dat we te voet zouden gegaan zijn. Kathmandu lijdt aan een chronische verstopping en het verkeer staat er meer stil dan het rijdt; er zijn zelfs opstoppingen van voetgangers; nooit eerder gezien.
Je kunt hier nergens naartoe gaan of er wordt geld gevraagd. Zelfs het binnenlopen van een binnenstad met een mooi plein en wat pagodes kost geld. Er bestaan twee soorten discriminerende tarieven: een hoog tarief - twee euro per persoon - voor reguliere toeristen – wij vallen onder deze categorie wegens groot, blank uiterlijk, in bezit van een fototoestel, en dus rijk. Inwoners van de ‘SAARC-landen’ waarvan India er eentje is; betalen twintig eurocent voor een wandeling op het plein en er is gratis doorgang voor de Nepalezen of iedereen die erop lijkt. Is dat nu toevallig: al enkele dagen ben ik “with my family residing in Mumbai for one year and employed by the high authority of the State Railways of India as technical engineer of new railway bridges in the states of Maharastra and Gujarat.” Indrukwekkende CV en na het tonen van mijn oude Indische toeristenvisum wordt ons steeds het minimumtarief aangerekend voor het bezichtigen van pleinen, tempels of musea. Een mens moet niet altijd even braaf zijn ...
Eenmaal op Durbar Square kunnen we ons hier ook weer vergapen aan de fantastische tentoonstelling van pagodes, paleizen en tempels en de vergane glorie van een hoofdstad die nog een schim is van haar roemrijke verleden. Wandelen is een onderneming; het drukke verkeer is een complete chaos; er is geen enkele planning, in elk straatje of steegje schieten toeterende voertuigen op twee, drie of vier wielen als kamikazes langs je voorbij. Het wegdek van de straten is volledig kapot en zit vol kuilen en gaten. Stof waait op; vuilnis wordt gedumpt waar nog wat plaats is. Onschatbare eeuwenoude woningen in rode baksteen en met prachtige houtgesneden ramen en deuren staan te verkommeren tussen grauwe, lelijke onafgewerkte nieuwbouw.