27.09.2007: dag 73: Palolem

De gebeurtenissen van gisteren liggen nog op ieders maag, maar het verteringsproces is gaande. Shit happens ...
We zijn onze gestolen voorraad aan het hernieuwen: als eerste stap is een occasie reisgids van India aangeschaft van een man die aan het strand tweedehandsboeken verkoopt.
Men noemt het nu laagseizoen, maar er is met moeite logement te vinden: alle hutten en kamers zijn bezet door Israelische toeristen: zij bezetten dus niet alleen Palestijns gebied, maar zijn nu ook massaal neergestreken aan de kusten van Goa, en geen journalist die daar iets over schrijft. Zolang ze hier geen muur rondom zich optrekken kunnen we ermee leven ... Verder een groot aantal Oosteuropeanen. Vroeger gingen die mensen naar Roememie, de Zwarte Zee of naar bossen in Rusland en bleven ze netjes achter het IJzeren Gordijn.
Vroeger kwam je enkel de klassieke Hollanders, Duitsers, Fransen, Britten en Scandinaven tegen; vandaag reist de hele wereld en is het altijd hoogseizoen.
We logeren voorlopig in twee verschillende huisjes, nu ja eentje kun je een huisje noemen: het is een kamer achterin onder de palmen en tussen de huizen van de vissers met een terrasje en een paar stoelen. Op het erf loopt het vee: varkens, kippen, honden en katten. De andere kamer is een deel van een huisje tussen allerlei rommel en behoorlijk wat afval. De buren zijn Israeliers die hier dingen komen doen die ze thuis niet mogen: onafgebroken weed roken met de waterpijp, mensen wakker houden en een motor proberen te versjacheren die ze een paar weken eerder kochten.
Morgen verhuizen we naar een mooie kamer met terras aan het strand met zicht op zee.
We waren hier in Palolem eerder dertien jaar geleden, toen Ruben nog een peuter was. We hebben kennelijk toen diepe indruk gemaakt want de man van het restaurant kende Kristien onmiddellijk en herinnerde zich de kinderen.
De omgeving en het strand zijn nog steeds idyllisch en de vissers leven nog zoals toen tussen de rommel en hun boten in lage huisjes met pannendaken en achter palmbladschuttingen.
De jeugd heeft al volop genoten van de warme golven en het fijne zandstrand dat gedeeld wordt met een kudde koeien. Een absurd zicht: zonnende strandgangers tussen ronddrentelend vee zijn een onwaarschijnlijke combinatie. Salvator Dali had er een prachtig schilderij van gemaakt.
Het weer valt mee: het regenseizoen loopt op zijn einde, de zon schijnt en in de namiddag valt er een malse bui.
Restaurants serveren het klassieke toeristenvoer: spaghetti, noodels, pannenkoeken ... Ik heb nu al heimwee naar de smakelijke en eerlijke Indische kost en de onvolprezen massala dosa op het einde van de dag.
(foto's vanaf heden met dank aan google)