15.09.2007: dag 61: Coimbatore-Ooty

Bericht in de ochtendkrant: “Menigte lyncht tien dieven: tien personen die in een klein dorpje betrapt werden op dievenpad werden door de woedende inwoners doodgeslagen. De politie, die later de vaststellingen deed, vermaande de dorpelingen dat ze het recht niet in eigen handen mogen nemen en dat dit in het vervolg niet meer getolereerd zal worden. Er werd een proces verbaal opgesteld tegen driehonderd onbekenden. Toen de lijken na achtenveertig uur niet werden opgeëist door hun familieleden, werden ze in een massagraf begraven”. Zaak gesloten. Het leven is blijkbaar goedkoop in India …
Vandaag gaat het richting Ooty in de koele heuvellanden in Zuid-India. In de koloniale tijd kwam de Engelse upperclass hier afkoelen bij een gin-tonic als de hitte ondraaglijk werd. Ook wij vinden het tijd om een frisse neus te halen na het gepuf en gezweet daar beneden.
Het is maar negentig kilometer tot Ooty, maar de bus doet er toch drie en een half uur over. Zware vrachtwagens kruisen bussen op een smalle weg met tientallen haarspeldbochten. Langs de weg zitten apen brutaal te kijken en hopen op hapjes die uit auto’s en bussen gegooid worden. De weg slingert zich door een maagdelijk woud van palmbomen, woudreuzen met roodgevlamde bloemenkruinen en bamboe stilaan tot een hoogte van tweeduizend tweehonderd meter boven zeeniveau. De temperatuur daalt, de warme vochtige lucht koelt af en ineens slaat het weer helemaal om: grijze mist verbergt de heuvels en na een tijdje begint het te regenen. Dit klimaat en deze hoogte zijn ideaal voor theeplantages, de lichtgroene kleur van de theestruiken en het horizontale oppervlak van de struiken onderscheidt zich van de andere begroeiing in de valleien. Deze tea-estates zijn indertijd door de Engelsen gesticht en produceren tot op vandaag de bekende Indische theesoorten. Als we aankomen in Ooty regent het nog steeds en het voelt kil aan. De straatjes van het stadje zijn modderig en alles ziet er in dit weer nogal donker en mistroostig uit. De racecourse ligt er verlaten bij. Het is laagseizoen. Mannen dragen wollen mutsen en truien, de vrouwen draperen warme sjaals rond de sari. Maar het plaatsje heeft de onmiskenbare charme van een bergstadje en is vandaag vooral gericht op Indische toeristen. Pretentieloos vermaak: een meertje met peddelbootjes, een pretparkje met attracties voor kinderen, botsautootjes en een speeltuin, stalletjes met lekkers.
Voor het eerst halen ook wij onze warme fleeces uit de rugzak. Wat een verschil met de temperatuur in de laaglanden, nauwelijks dertig kilometer geleden.
We vinden een gezellig hotelletje aan het meer: bedden met dikke dekens voor de koude nacht. Om negen uur sluiten alle winkels en restaurants: het is vroeg avond in Ooty. Gelukkig is er nog tv op de kamer.