13.09.2007: dag 59: Tanjore

De grote Brihadiswaratempel is een oase van rust en meditatie in het hartje van Tanjore. In een ommuurde omgeving bevinden zich hallen en schrijnen. Er zijn zelfs grasperkjes. Waar hebben we dat voor het laatst gezien? Indische families – de vrouwen in hun beste en meest kleurrijke sari - begeven zich in de eeuwenoude donkere schrijnen. Voor de beelden van de goden en de superlingam met een hoogte van vijf meter en omgeven met jasmijnsnoeren markeren priesters in witte lendedoeken de voorhoofden van de pelgrims met rood en wit poeder. Met open handen wordt de schaal met het reinigende vuur beroerd. Een gelukkig en lang leven is hierbij verzekerd. Ik maak meteen van deze gelegenheid gebruik: baat het niet dan schaadt het niet. Wierook parfumeert de hele tempelomgeving. Enkele rondjes rond de granieten Nandistier of een rondgang langs meer dan tweehonderd stenen lingams in allerlei maten levert een garantie op vruchtbaarheid bij de vrouwen, alsof dat hier in India een probleem zou zijn …
Uit luidsprekers klinkt heerlijke melodieuze tempelmuziek en geschikt voor onze Westerse oren: hoge vrouwenstemmen bejubelen de kwaliteiten van de lingam. Die Indiërs weten tenminste wat echt belangrijk is in het leven … Ik koop meteen het cedeetje.
Op onze blote voeten huppelen we als een kat op een heet zinken dak op de door de zon gebakken plaveien van het ene schrijn naar het andere. Indische voeten zijn van leer en hebben daar geen last van.
Nadat onze studenten hun best gedaan hebben, bekijken we het paleis uit 1550. Het bezit een mooie inkomhal met pilaren en sierlijke bogen, gekleurde muur- en plafondschilderingen. In de bibliotheek van het paleis eisen oude pentekeningen met Chinese foltertechnieken alle aandacht op. Ze waren geraffineerd, die Chinezen! Een ander deel van het paleis wordt nu bewoond door een kolonie vleermuizen en is minder uitnodigend om in rond te lopen.