21.09.2007: dag 67: Hassan: Belur

Sander voelt zich deze morgen nog niet tiptop: een vervelende hoest en een lusteloos gevoel. Hij gaat dus niet mee op uitstap naar Belur.
Een uurtje met de stoffige bus en je staat voor één van de mooiste hindoetempels van India.
In een ommuurd complex staat het monument op een stervormig platform waarvan een bovenbouw lijkt te ontbreken. Op het eerste zicht is het een ingevallen suikertaart.
Wat hij ontbreekt in grootsheid en afmetingen wordt ruimschoots goedgemaakt met ontelbare en prachtige sculpturen waarvan er geen één hetzelfde is. Alle mogelijke hindoegoden worden weergegeven in delicate reliëfs en sierlijke beeldhouwwerken. Ronde granieten pilaren zo glad als gepolijst marmer, allemaal verschillend van vorm, lijken met een moderne draaibank te zijn gemaakt.
De Hoysalacultuur – ok, ik heb er ook nooit van gehoord - die hier haar hoogtepunt kende in de twaalfde eeuw toont ons tot wat mensen in staat zijn in vredestijd, als ze tijd hebben voor kunst en cultuur: geen oorlogstaferelen maar romantische en zeer gedetailleerde afbeeldingen van dieren, elegante vrouwelijke dansers, muzikanten en vriendelijk kijkende vierarmige goden als dan niet met varkenskoppen; Hanuman, Ganesj, Shiva en de andere vrienden: ze zijn er allemaal.
Kleurrijke Indische gezinnen op uitstap, de mysterieuze priesters in de donkere nissen voor de met bloemen versierde stenen godsbeelden, kortom de geuren en de kleuren maken dit weer een exotische plek zoals alleen India dit kan bieden.
Wat opvalt in hindoetempels is dat je altijd en overal welkom bent: de enige kledingvoorschriften zijn geen opvallende korte broek en op blote voeten lopen; inkom is altijd gratis, je gaat binnen en buiten, je betreedt de heilige kapellen, je maakt foto’s, je doet mee aan de rituelen als je dat wilt, je offert een bloemetje en niemand die je iets verbiedt of verplicht. Er heerst een gemoedelijke sfeer: mannen, vrouwen, kinderen lopen rond, zitten op muurtjes en maken van een tempelbezoek een dagje uit. Hindoe zijn lijkt gezellig …
Een heel ander gevoel krijg je als je al eens in een moskee binnengeraakt: de gestrengheid en de soberheid die er heerst: je bent een beetje een ongelovige indringer die hoogstens getolereerd wordt; de ongelovige die op een lager niveau staat dan de gelovige moslim. In de moskee ben je gespannen en blijf je niet lang hangen; in de hindoetempel ben je geheel ontspannen en wil je je boterhammetjes opeten.
Vaak worden we aangesproken om samen bij een Indisch koppel of gezin te poseren voor de foto. Jasmien valt het meest in de smaak bij jonge mannen met fototoestel. We lijken wel een erg exotisch groepje te zijn …
Aan het busstation van Belur is er een betoging aan de gang: enkele tientallen jongeren blokkeren al zittend een belangrijk kruispunt. De politie in bruin uniform en cowboyhoed op het hoofd staat erbij te kijken met de wapenstok in de hand maar grijpt niet in.
Via kleine straatjes in de stad vindt de bus toch een uitgang naar de hoofdweg richting Hassan.
Bij thuiskomst is Sander terug de oude: hij heeft wat geslapen, tv gekeken en op de computer gespeeld: dit helpt beter dan het beste medicijn, zo lijkt het toch …
De pizza in het restaurant is oneetbaar maar wie bestelt er nu ook pizza in India …
Ruben begint het stilaan op zijn heupen te krijgen van het ongegeneerde gestaar van sommige Indiërs als je in een restaurant of bus zit: terugstaren helpt niet want zij houden het langer vol. Negeren is de enige oplossing, maar Ruben zou liever ‘hardhandig’ optreden …
Morgen staat een zeer lange en moeilijke verbinding van 350 kilometer naar het noorden op ons programma: een busrit van minstens negen uur over een slechte weg. Er zijn geen luxebussen of treinen voorhanden op dit traject en de enige mogelijkheid is een rammelende staatsbus tot Hampi. We overwegen om deze lange pijn wat in te korten door een privétaxi te nemen. Een grote jeep klaart de afstand in vijf uren. De prijs is natuurlijk een stuk hoger, maar misschien moeten we dat ervoor over hebben. Na veel gediscussieer hebben we een stevige jeep - made in India - en chauffeur gevonden die ons voor het drievoucige van de prijs van de bus tot Hampi wil rijden. Morgen opstaan om zeven uur.