12.09.2007: dag 58: Trichy-Tanjore

We profiteren de ganse voormiddag van onze sjieke kamer: Sander en Ruben studeren, Kristien schrijft brieven, Jasmien kijkt tv en ik zoek een mogelijkheid om hier een bus- of treinticket van Tanjore naar Coimbatore te bemachtigen. We zitten een beetje in een uithoek van Tamil Nadu en het moeilijk om de reisroute terug op het goede spoor te krijgen. Die gedachte brengt me naadloos bij het treinstation: De rijen voor de reservaties zijn hopeloos lang, en de informatie die ik krijg levert niks bruikbaars op. Ik had niet anders verwacht. In het grote en chaotische urinoir annex busstation loop ik compleet verloren.
Trichy maakt ons knettergek: we krijgen het gevoel dat alle Indiers in deze stad wonen en dat we ze allemaal tegelijk tegenkomen en dat ze allemaal onze reisroute volgen ...
Met de bus trekken we verder naar Tanjore, een - volgens ons boek - rustig stadje van een kwart miljoen inwoners! Deze chauffeur gebruikt een soort bombardontoeter om de mensen van de weg te jagen. Het ritje van een uur duurt er uiteindelijk twee wegens een veel te smalle weg die het allemaal niet meer kan slikken en een accident halverwege met een monsterfile als gevolg. Je moet rekenen op een afstand van ongeveer dertig kilometer per uur die je in de beste omstandigheden kan afleggen op de weg.
Een leuk hotelletje brengt weer rust na de heksenketel op de weg. Tanjore is inderdaad naar Indische normen een rustig stadje. We logeren mooi in een zijstraatje waar tractoren en bulldozers hersteld en gesmeerd worden.
Van Tanjore gaat het na twee dagen verder naar Coimbatore: we proberen hier nog eens een reservatie te maken: met de bus of met de trein. Nadat we de weg van vandaag gezien hebben ... mmm ... proberen we nog eens de trein; deze heeft als voordeel dat er wagons zijn en dat je niet vast komt te zitten in files. In het treinstation van Tanjore wordt dat allemaal snel en met de computer geregeld. Er is nog plaats in tweede klas. Yes! Fantastisch!
In Tanjore staat en een bijzondere hindoetempel en een paleis. Kristien en ik bezoeken deze avond de tempel; morgen gaan we nog eens met de kinderen.
Het is nu half negen en avond. Op straat is het nog net zo druk als overdag: waar gaan al die mensen naartoe? En waarom gaan ze niet gewoon slapen? En het zijn er zoveel? En er komen er telkens bij ... Ik bedenk nu ineens dat we nog anderhalf miljard Chinezen gaan tegenkomen! Je zou er de moed bij verliezen ...