25.05.2008: dag 314: Tucson - Grand Canyon

Het is een lange rit terug via Phoenix naar het noorden van Arizona voor een tweede verblijf aan de Grand Canyon. Het is zondag en de verwachte file rond Phoenix blijft uit; we vorderen snel over de freeways met een paar stops voor een snelle hap in een benzinestation. Het koelt weer af als we de lange helling naar Flagstaff oprijden; woestijnbegroeiing en palmen verdwijnen en maken plaats voor dennenbossen.
We maken een ommetje naar een fenomeen: ‘Meteor Crater’ ligt in een eenzaam stuk woestijn. Een inslag van een meteoor, zowat vijftigduizend jaar geleden sloeg een gigantisch gat van bijna twee kilometer doorsnee en een paar honderd meter diep in het plateau van Arizona. Het is nog niet zo lang geleden dat wetenschappers tot de ontdekking kwamen dat de krater geen vulkaan was maar het gevolg van een meteoorinslag.
Astronauten oefenden tijdens de jaren van de Apollovluchten met maanwagentjes in deze krater; een ideaal oefenterrein met dezelfde eigenschappen als kraters op de maan.
Kwatongen beweren dat de maanlanding een groots opgezet bedrog was om de Russen te imponeren en dat de ‘landing’ in het grootste geheim in deze krater gefilmd werd. Het museum toont een paar stukken van de meteoriet die teruggevonden zijn; de grootste is een ruw brok ijzer ter grootte van een tv-toestel. De meteoor vergastte bij de inslag grotendeels tot stofdeeltjes. Een interactief speeltje laat je zelf voor god spelen en een meteroriet samenstellen, de snelheid bepalen waarmee het stuk metaal naar de aarde suist, de dichtheid en in invalshoek. Het resultaat op het scherm is verbazend: een stuk ijzer van vijfhonderd kilometer en een invalshoek van negentig graden verpulvert de volledige aarde!
Een weggetje loopt naar de rand van de krater waar we al snel ontdekken dat er een beperkte limiet staat op de tijd dat je naar een groot gat in de grond kunt staren maar dat je maar beter een stap opzij kunt zetten als de hemel op je hoofd dreigt te vallen.
Het is nog even koud als we aan de rand van de Grand Canyon terugkeren, ondanks de betere weersvoorspellingen. We krijgen een kampeerplaats toegewezen en in het donker worden de zeilen voor een laatste maal opgezet. We zetten morgen de tenten, onze hele keukengerief en beddengoed te koop. De berg vuile was gaat in twee beurten in de muntjesautomaten en zelf kunnen we ook nog eens onder de douche. Het voelt vrieskoud aan als we de tenten dichtritsen.