24.05.2008: dag 313: Tucson

De weersverwachting is zonnig en warm; we verbannen ons opnieuw naar het platteland en zoeken de camping van het Saguaro National Park terug op waar we een plaatsje reserveren tussen de cactussen, de tien dollars standgeld in de eveloppe steken en in de bus deponeren.
Het is ‘Memorialweekend’: de gesneuvelde soldaten uit vroegere en huidige oorlogen worden herdacht. De ‘Heroes’ in de oorlogen in Afghanistan en Irak staan dit weekend in de collectieve Amerikaanse belangstelling. Affiches langs de weg prijzen de vredesoperaties ver van huis in het Midden-Oosten, op kruispunten worden Amerikaanse vlaggetjes verkocht en aan vele huizen wapperen patriottische vlaggen. Families zoeken elkaar op en de autowegen zijn drukker dan ooit.. Auto’s rijden met stickers op de deuren ‘Support Our Troops’. Nieuws op CNN en - nog meer uitgesproken op de populistische ‘Fox-tv’ - huldigen ongenuanceerd het Amerikaanse optreden in Irak. Oorlog wordt nogal symplistisch voorgesteld met getuigenissen en analyses van conservatieve commentatoren en journalisten met als algemene boodschap: ‘we are the good guys, they are the bad guys en president Bush is doing a great job’. Ondanks de overvloed aan informatie krijg je toch de indruk dat Amerikanen op een heel groot eiland wonen en weinig (willen) weten van de rest van de wereld en nog minder van de mening die elders heerst. TV is een tsunami van reclameboodschappen en Amerikaanse Hollywoodfilms en feuilletons, nieuwszenders spuien goedkope sensatie en de berichtgeving wordt gezien door de Amerikaanse bril, radio speelt uitsluitend Amerikaanse muziek, de meest gelezen kranten in deze streken zijn eveneens populistisch en behoudend. Het tv-nieuws besteedt deze ochtend weeral ruime aandacht aan de steeds stijgende brandstofprijzen en autobestuurders getuigen dat zij hun benzineverslindende vrijetijdswagens en zware SUV’s moeten thuislaten. Ook de prijzen van levensmiddelen stijgen fel en dat is voor de – op veelal op krediet levende Amerikanen – een serieuze streep door de rekening. Agressieve reclame biedt in schuldenaren nieuwe leningen aan of stelt centralisatie van schulden voor zodat men opnieuw kredieten kan opnenen.
“Hoe moet je een stekel van een cactus in je huid verwijderen?” staat op een bordje in het cactussenpark. Haha, goeie vraag is dat! Zomaar uittrekken met je vingers? Neen! De stekel breekt dan af! Verwijderen met je kredietkaart dummie! De auto en de kredietkaart: heilige koeien, de moderne goden van de Amerikanen.
‘Tucson’ is voor connaisseurs synoniem voor ouderwetse ‘westerns’; aan de rand van het nationale park bevindt zich het ideale landschap voor far west films. ‘Old Tucson’ is een natuurgetrouwe weergave van een stoffig pioniersstadje uit de negentiende eeuw. De meeste klassieke westerns werden hier tussen 1940 en het einde van de zeventiger jaren gedraaid. Vandaag dient Old Tucson nog steeds als locatie voor films en reclame, maar de hoogdagen zijn voorbij; het is nu uitgegroeid tot een themapark met activiteiten voor het hele gezin. We lopen in de voetsporen van helden als John Wayne en Paul Newman. Pa Cartwright, Hoss en Little Joe van ‘Bonanza’ woonden hier in de Pondarosa, de cowboys van ‘Rawhide’ vochten robbertjes in de saloon, sheriff Matt Dillon in ‘Gunsmoke’ handhaafde de orde en borg revolverhelden in zijn eigenste jail. Het huisje van ‘The little house on the prairie’ en de ranch van ‘High Chapperal’ staan nog steeds in het stof en de cactussen van de Sonorawoestijn. Foto’s en kledij van patriarch Leif Ericson, de goedlachse Manolito en Linda Crystal staan tentoongesteld. Voor de jongens zijn dit onbekende figuren; zij groeiden op met ‘Star Wars’ en ‘The Simpsons’ (ook leuk).
Het museum toont filmattributen uit die tijd; opvallend zijn de grote ronde hoed van Hoss en het geweer van Clint Eastwood. Heerlijke nostalgie uit vervlogen tv-tijden voor ons, jonge vijftigers. De strijd tussen de ‘good guys’ en de ‘bad guys’.
Er is intussen niet veel veranderd in het Amerika van vandaag.