03.05.2008: dag 293: Yosemite National Park

De nacht is helder en de sterren flonkeren. Het vriest lichtjes en het is erg koud in de tent. We hebben al onze kleren nodig in de slaapzakken om het net warm genoeg te krijgen. Sander en Ruben zorgen voor het kampvuurtje in de ochtend: elementair om terug leven in onze verkleumde ledematen te brengen. Bij een hete koffie en de eerste warme zonnestralen worden we terug actief als beren die uit hun winterslaap ontwaken. Jasmien zorgt voor een ontbijt van cornflakes.
We zijn hier om het woeste Yosemite te verkennen en met onze Explorer rijden we naar het centrum van het nationale park. De weg stijgt gestaag en voert door langs spectaculaire landschappen, een Indianenland met weidse valleien begroeid met bossen van hoge naaldbomen, grote delen zijn de afgelopen zomer door blikseminslagen getroffen en afgebrand. Op de pas, op een hoogte van bijna tweeduizend meter ligt er nog sneeuw. De rotswanden worden hoger naarmate we afdalen naar Yosemite Village en de spectaculaire vallei omringd door enorme loodrechte rotswanden en watervallen die tientallen meters in een mist van nevels naar beneden storten. ‘El Capitan’, de hoogste en bekendste rotswand van Yosemite is het visitekaartje van het park. De weg is gevuld met grote vrijetijdswagens. Het is verlengd weekend en de Amerikanen profiteren ervan om de natuur op te zoeken, jammer genoeg doen ze dat allemaal tegelijk. De monumentale vallei is herleid tot de mooiste parking van Amerika: een kilometers lang netwerk van parkeerplaatsen en wegen die naar alle attracties van het park voeren. Mobilhomes en auto’s worden geparkeerd in afgebakende zones. Families gaan op wandel of maken fietstochtjes over speciaal aangelegde wegen. Een supermarkt voorziet de campinggasten van proviand. Om de overvloed van bezoekers op te vangen rijden er de hele dag speciale shuttlebussen het ganse circuit van de vallei en de wandelaars kunnen de hele dag gratis op- en afstappen op plaatsen waar wandelingen in de omgeving starten of eindigen. Je wacht nooit langer dan enkele minuten. De campings zijn allemaal volzet. Het is allemaal bijzonder goed georganiseerd, maar je mist daardoor wel het ‘wildernisgevoel’.
We laten ons naar stop twaalf rijden waar een wandellus van een tiental kilometer naar een dubbele waterval leidt. Het is druk op de goed onderhouden paden; families met kleine en grote kinderen volgen de weg naast een snelstromende bergrivier naar boven. De ernorme plompe grijsgranieten rotswanden steken hoog uit boven de bossen. Het is zonnig en warm tegen de zuidhellingen, maar de laatste sneeuw is nog niet gesmolten. Eekhoorns en blauwe kuifgaaien zijn niet schuw en volgen de wandelaars, ze zijn duidelijk uit op een hapje. Voederen mag niet: tweehonderdvijftig dollar boete voor overtreders! Het publiek is zeer gemengd: blanke Amerikanen, Aziaten – vooral Chinezen – Indiërs, maar er lopen geen zwarten tussen de wandelaars.
Op regelmatige plaatsen zijn toiletten voorzien en drinkfonteintjes. Het panorama is grandioos en woest; ijskoude watervallen storten zich met veel geraas in de diepte.
De lus brengt ons weer naar het beginpunt. We zijn dringend aan een warme douche toe; de laatste was nog in China ... ‘Curry Village’ – in het park voorziet warme douches voor de gasten van de camping; we schuiven mee aan in der rij.
In de supermarkt doen we nog wat aankopen voor vanavond. Op de terugweg naar onze camping staat er een file: er is een grizzlybeer gesignaleerd en iedereen wil dat zien. Langs de oever van de rivier loopt inderdaad een groot exemplaar, nog maar pas ontwaakt uit zijn winterslaap en hongerig op zoek naar voedsel. Eenmaal als de zon verdwijnt wordt het koud. We komen in het donker aan, leggen een vuurtje aan en beginnen meteen aan het avondeten: aardappelen, groenten en worst en een flesje Califoniawijn.
De koude lokt ons alweer snel naar de warmte van de slaapzakken.