13.05.2008: dag 303: Bryce canyon - Arches National Park

Alle ramen van de auto zijn bevroren; Jasmien en Ruben liggen volledig gekleed in slaazakken opgerold als katten in de frigo/bagageruimte.
Ons slaapmateriaal en kleding is niet voorzien op dergelijk guur winterweer. De temperatuur meet min vijf graden. Het is midden mei nota bene, oftewel hooglente! Hoe zit dat nu met die opwarming van de aarde? Komt daar eigenlijk nog wat van? Ik heb de ganse nacht geen oog dichtgedaan; voor Kristien en Sander was het - naar eigen zeggen - nog net doenbaar. Het water in de kraan is bevroren, de enige aangename plek zijn de toiletten: daar brandt een klein elektrisch vuurtje aan het plafond boven de urinoirs. Dat hebben die rangers zeker gemonteerd om de mensen in tenten te pesten. We nemen ons voor om deze ervaring slechts een keer op te doen.
We breken af; een activiteit die het bloed weer doet stromen in onze verkilde aderen. Verkleumd koesteren we ons - als koudbloedige reptielen - in de eerste zonneschijn.
De rit naar Moab is vijf uur lang en we vertrekken na een stevig ontbijt aan het vuur. Geraakt die doos Qakers-havermout nu nooit leeg?
De wegen zijn voor een rustige chauffeur een verademing tegenover het zenuwachtige verkeer in Belgie. Geen aggressief of macho rijgedrag: iedere bestuurder vordert in een gezapig tempo van vijftig of zeventig kilometer per uur over brede en gladde wegen. Chauffeurs gedragen zich uitermate voorkomend, verkeersregels worden nauwgezet opgevolgd. Het bord 'Stop' betekent 'stoppen' ook al is er nergens een voertuig te bespeuren. Zelfs op de magnifieke snelwegen gaat het langzaam en niet meer dan honderd en tien. Mastodonten van vrachtwagens blijven op de rechterrijstrook en rijden nooit boven de maximumsnelheid. Bijna niemand riskeert sneller. Highwaypatrols zijn nooit veraf: het gevreesde 'Please step out of the vehicle sir and put your hands on the trunk" wil geen mens horen.
We bollen door de eindeloze woeste canyonlands: valleien, hoogvlakten en plateaus in bruin, rood. De wolken zijn dezelfde van het begingeneriekje van 'De Simpsons'. Hier woont geen mens. Het is nog koud in deze lente: dunne sneeuwlagen bedekken de hoogste delen. 'Last gasstation' waarschuwt een bord, 'No services in the next 150miles'. We vullen de tank: 'pay first, then tank': regular unleaded.
Ruben heeft een nieuwe hobby: foto's van automummerplaten; eentje van iedere staat van Amerika. De collectie wordt aangevuld met Kansas, Indiana, Oregon en Oklahoma. Rustplaatsen langs de snelweg zijn ideale vindplaatsen.
De weg daalt langzaam maar zeker als we de afslag naar Arches nemen en de temperatuur klimt corresponderend. Kristien informeert in de kampplaats naar de nachttemperatuur in deze contreien. De dame verzekert dat het nooit koeler wordt dan een graad of acht. Da's ineens twaalf graden warmer dan de afgelopen nacht. Deze temperatuur kunnen we verdragen. De tenten worden geplaatst onder de populieren die massaal witte zaadpluisjes verliezen; het doet ons aan een sneeuwbui denken ...