02.05.2008: dag 292: San Francisco – Yosemite National Park

De nacht was koud en winderig. De slaapzakken waren net warm genoeg maar niet meer dan dat. Door de jetlag waren we al vroeg moe en in het midden van de nacht was iedereen alweer uitgeslapen. Bij het eerste daglicht maakt Sander het kampvuur. Een beetje verkleumd volgt de rest en warmen we ons op aan het vuur. De baai is nog nevelig. Een groot containerschip vaart onder de Golden Gate naar open zee. Vogels kwetteren in de cipressen. In het beekje stroomt een dun glinsterend stroompje ijskoud water; net genoeg voor een kattewasje. Koude melk en cornflakes en de rest van het brood is net genoeg voor wat ontbijt. Vanop een panoramisch uitkijkpunt hebben we een prachtig uitzicht op San Francisco, de baai en Golden Gate; een stroom auto’s schuift traag over de vier baanvakken naar de stad. Een aantal betonnen bunkers kijken uit over de baai. Na Pearl Harbour wilden de Amerikanen geen tweede onverwacht bezoek van Japanners aan San Francisco. We pakken al vroeg in; een paar aankopen dienen dringend te gebeuren; we gaan op zoek naar een draagbaar gasfornuis en adaptoren voor de batterijlader van het fototoestel en de laptop voor aansluiting op de sigarettenaansteker is de auto. In een grote campingwinkel en een radioshack vinden we de spullen die we nodig hebben. Onze boterhammetjes verorberen we op een bakje aan de Marine Boulevard met zicht op het beruchte gevangeniseiland Alcatraz.
We programmeren de gps met bestemming Yosemite National Park en rijden door downtown San Francisco, een nogal Europees aandoende stad maar met de typsiche Amerikaanse hoogbouw, de opvallende piramide van het XXXXXX en de bekende heuvels met de trams. Opvallend is dat we deze grote Amerikaanse stad in vergelijking met de Aziatische mastodonten als klein ervaren.
Automobilisten rijden zeer gediciplineerd, traag en houden zich stipt aan snelheidsbeperkingen en verkeersregels; wij imiteren en gaan het niet anders doen.
Dit is het land van de grote auto’s en snelwegen van minstens vijf rijvakken in iedere richting. Omdat automobilisten zo gediciplineerd rijden is het voor ons makkelijk om in het verkeer deel te nemen (met de hulp van vriendje gps natuurlijk). Openbaar vervoer lijkt helemaal afwezig. De honderdvijftig mijl gaan vlug voorbij over gladde wegen door een landschap van grote ranches, glooiende heuvels met grazende koeien en fruitplantages. Eenzame dorpjes worden aangekondigd met borden langs de weg het aantal inwoners; ‘Chinese Village: 50 inwoners’. Een truck met een volledig huis op de oplegger, omgebouwde SUV’s met enorme wielen steken ons voorbij; ja dit is Amerika ...
We bereiken het Nationale Park nog net voor het donker. Onze naam en staanplaats hangt op een affiche voor het raam van het onthaal. Alle plaatsen zijn volzet; gelukkig hebben we gisteren gereserveerd. Grote trailers en meterslange mobilhomes staan verspreid onder de bomen.
De tenten worden opgezet op een ruime standplaats onder de hoge sequoa’s, er staat een houten tafel met bankjes en een ijzeren ring voor het kampvuur en een barbecuerooster. Een afsluitbare kast voor de etenswaren. Een bord waarschuwt om geen voedsel achter te laten voor de beren en poema’s die in soms fourageren in de kampplaats en een signaal om de tenten ’s nachts gesloten te houden. Het gasfornuis ondergaat de eerste test, potten en panen worden neergezet en de eerste warme campingmaaltijd wordt klaargemaakt: spaghetti, en dat zal niet de laatste keer zijn.
In de campingwinkel kochten we een speciale plastic zak met kop die – gevuld met water - als mobiele douche kan gebruikt worden. Aan de toiletten zijn er gelukkig een paar kranen met ijskoud water. Een derde dag zonder douche voelt niet prettig meer. Overdag wordt het water met zonne-energie opgewarmd. Vanavond blijft het behelpen met het beetje koude water.
Een vriendelijk Amerkaans koppel bezorgt ons wat kampvuurhout zodat we ons wat kunnen opwarmen.
In het donker branden hier en daar nog wat vuurtjes maar als snel is het overal stil en kruipt iedereen in de tent of mobilhome. Ook wij zoeken de warmte van de slaapzakken op en kruipen dicht bij elkaar.