29.04.2008: dag 288: Beijing: Great Wall of China

Citaat van Mao: "The man who has not climbed The Wall is not a true man". Da's natuurlijk maar voor zeventig procent juist. We voelen ons echter persoonlijk aangesproken en bijgevolg kunnen we dergelijke uitspraak niet zomaar slikken. We nemen een stevig ontbijt en zijn klaar om de muur te overwinnen. Met de snelle metro geraken we aan de bushalte waar om de paar minuten bussen naar De Muur vertrekken. De zitjes zijn zo gevuld.
Een gerestaureerd deel van De Grote Muur - symbool van China en één van de Zeven Wereldwonderen - ligt op anderhalf uur rijden over een nieuwe expressweg in Badaling.
De hele afstand van de Muur bedraagt vijfduizend kilometer waarvan een honderdtal kilometers zijn hersteld in de oorspronkelijke staat. Het overgrote deel zijn nog nauwelijks zichtbare verkruimelde hopen zand en stenen.
De Muur staat in het ‘Guinessbook of Records’ als de grootste toeristische attractie op aarde en die het meeste volk trekt. Deze vaststelling lijkt ons helemaal correct: de Muur is al vanop grote afstand zichtbaar en slingert zich als een reusachtige slang over de bergen die China van het barbaarse Mongolië scheidden. Duizenden wandelaars stappen traag de geplaveide hellingen en steile trappen omhoog en weer omlaag. Vijf tot zeven meter breed, een tiental meter hoog, wachttorens, kantelen en vooral bijzonder indrukwekkend. Er waait een felle koele wind op deze barre duizend meter hoogte. Kilometers ver zie je het stenen lint in wazige nevels verdwijnen. In tegenstelling tot de Berlijnse versie die zijn bevolking moest binnenhouden diende deze muur om vreemdelingen buiten de houden. Uitgeprocedeerde asielzoekers werden indertijd letterlijk aan de deur gezet en overgeleverd aan de zeer onsympathieke Mongolen.
Genghis Khan was echter niet onder de indruk van deze barrière toen hij zei dat “de sterkte van de Muur hangt af van de moed van zijn verdedigers”. De Mongolen wipten over de Muur en meteen was zijn doel voorbijgestreeft. De bevolking sloopte het grootste deel van het bouwwerk en gebruikte de stenen voor een eigen stulpje.
Een heel ander soort indringers hebben zich vandaag meester gemaakt van de Muur: talloze soevenirverkopers bezetten de weg op de muur en klampen de hijgende voorbijgangers aan om allerlei goedkope snuisterijen en prullaria te slijten. Kabeltreintjes brengen uitgelaten Chinezen tot de hoogst gelegen delen, roetsjwagentjes gaan dan weer helemaal naar beneden. Het is een gigantische vrolijke kermis. Op een heuvelwand naast de Muur worden de Olympische Spelen gepromoot in metershoge Hollywoodletters: ‘Beijing 2008: One World One Dream’. Ik verkies een invasie van plunderende Mongoolse horden ...
Ondanks alle commercie en de massa die een soort vrijwille kruisweg volgt is het bouwwerk ontzaglijk en hoort het terecht, samen met de Pyramiden of de Taj Mahal tot de grootste verwezenlijkingen van de mensheid.
Op de parking is het weer elleboogwerk om een zitplaats en na ruim een uur zijn we terug in Bejing. De metro stopt in Tian An Men en een korte wandeling brengt ons weer in de jeugdherberg, net op tijd voor het donker wordt.