06.04.2008: dag 265: Kunming - Dali

Vroeg uit de veren vanmorgen, in het dagschema zit een busrit van vijf uren naar Dali. Een stevig ontbijt van toast, spek en eieren moet ons doorheen de dag helpen. Het moderne expressbusstation ligt buiten het centrum van Kunming: luxe autocars verbinden Kunming met Dali is nauwelijks vijf uur. Onze bagage wordt ingeladen door een strenge stewardess. “Bagage? Leg neer! Hier! Ticket? Geef! Stap in! Zit daar! Waf waf!!”
We verlaten het perron stipt om half tien. Tien jaar geleden duurde dezelfde rit meer dan twaalf uur in een nachtbus over een smalle weg. De nieuwe vierbaansautoweg is een bewonderenswaardig betonnen kunstwerk met bruggen en tunnels dwars door de heuvels van de provincie Yunnan. In de verte verschijnen de eerste bergen van de Himalaja, op de hoogste toppen ligt sneeuw.
Droge heuvels met dennenbossen, jong groen ontluikt aan de bomen; het is lente. Als enkele passagiers na een toiletstop niet op tijd in de bus stappen, worden we door de stewardess nors terecht gewezen.
De bus stopt in Nieuw-Dali, onze bestemming, de historische stad ligt nog tien kilometer verder. We moeten eruit ook al rijdt de bus verder en passeert hij de oude stad. Onze vraag om verder mee te rijden wordt door de chauffeur en zijn zure stewardess categoriek en brutaal van de hand gewezen: "个体呕吐偶发他和万恶是他!" “eruit, opkrassen, neem jullie bagage en snel, stelletje westerse duivels", meen ik met mijn Chinese basiswoordenschat te kunnen vertalen. Na een wegwerphandgebaar klakt de deur voor onze gezichten dicht. Samen met een Amerikaans meisje staan we op straat. We huren dan maar twee taxi’s voor de laatste kilometers.
Het onthaal in het Tibetaans guesthouse is aangenaam, maar met ons vijven mogen we niet in de kamer die bestemd is voor vier personen. en ja er is plaats voor een extra bed maar dat mag niet, regels zijn regels! Begrijpen wij dan niks? "Doe dan maar een extra eenpersoonskamer".
Dali is de perfecte plaats om in China te ontspannen en om de onverschilligheid die je elder te beurt valt te ontsnappen. Een aangenaam koel klimaat, zonnig, een vriendelijke Bai-bevolking, afkomstig uit Birma en die al eeuwen onder het juk van de Han-Chinezen leven, de vierduizend meter hoge 'Jade Bergen' op de achtergrond en het 'Erhaimeer' zijn de perfecte setting voor een paar dagen genieten van een toeristenvriendelijk China. In de ommuurde historische stad kun je genieten van cappucino's, pizza's en goedkoop Chinees bier.
Het stadje is klein en nauwkeurig gerestaureerd. Vroeger was Dali een verre bestemming, het Kathmandu van China en een trefpunt van westerse trekkers maar recent hebben lawaaierige Chinese tourgroepen eveneens die knusse sfeer van Dali ontdekt en het dorpse karakter radicaal gewijzigd.
Ja An, er is in die achttien jaar heel veel veranderd ...
Even buiten de ommuring liggen de drie eierschaal gekleurde pagoden, de oudste bouwwerken van Yunnan. Rondom de site staat een nieuwe 'oude stad' gereconstreerd met souvernirwinkels en restaurants. Bussen staan geparkeerd, honderden Chinese toeristen volgen hun reisleiders die met vlagjes de groepen voorgaat als kuikens achter de moederkloek. De pagodes, vroeger in een natuurlijke omgeving tussen bomen en struikgewas, staan nu in een gemanicuurd parklandschap achter hoge muren met kanteeltjes, een namaakstad en tempels. De Chinezen vinden het prachtig!
Om de dure en vooral lelijke kitsch te bekostigen moeten bezoekers nu een onredelijk hoge inkomprijs betalen. Tien jaar geleden liepen we alleen en gratis tussen de pagodes maar vandaag weigeren we de gevraagde twaalf euro per hoofd te betalen. We kijken wel vanop afstand toe.
's Avonds is het gezellig druk in de straatjes van Dali. De Chinese groepen zijn weg en logeren in de grote hotels aan de rand van de stad. De kleine guesthouses zijn vooral bevolkt met jonge Europeanen.

Sedert ons verblijf in China stel ik vast dat mijn blogadres niet meer geopend kan worden.
Ik lees nu op het internet dat 'Blogspot' in China door de overheid sedert twee maanden geblokkeerd is. Berichten kunnen wel nog geschreven en verzonden worden maar de blog kan niet gepubliceerd worden op een Chinese computer. Dit betekent concreet dat ik de blog niet kan weergeven op het scherm van mijn computer. Reacties op de blog kan ik evenmin nog bekijken.

Mijn e-mailadressen marc.steegen@fulladsl.be en marc.steegen@yahoo.com zijn niet afgesloten.

Kapitalisme en vrije markst mogen dan wel geen vieze woorden meer zijn in het China van vandaag, vrije meningsuiting en rechtstreeks contact met de 'boze buitenwereld' is nog steeds heel delicaat.
Ik neem aan dat de blog in Belgie wel kan geopend en gelezen worden.