18.04.2008: dag 277: Chengdu: Panda Rehabilitation Centre

Brompot en Zuurpruimpje wachten ons vanmorgen vroeg op om ons naar het wereldvermaarde 'Panda Rehabilitatie Centrum' te voeren een twintigtal kilometer buiten Chengdu.
De regio is een van de weinige plaatsen in China waar de reuzenpanda nog in het wild leeft. Tijdens een bezoek aan Chengdu is het mogelijk om in het fokcentrum een dertigtal panda's te zien. Er wordt met veel succes gewerkt aan het instandhouden en mogelijk uitbreiden van de pandapopulatie waarvan er nog hoogstens een duizendtal leven, de meeste verblijven in belangrijke dierentuinen in China en een klein aantal in het buitenland. Regelmatig worden er hier muisgrote pandaatjes geboren. Het centrum werkt met alle grote dierentuinen van de wereld samen en is een autoriteit op het gebied van instandhouding van deze diersoort. We lopen rond in een soort Planckendael: een groene omgeving met bamboebosjes, vijvers, mooi onderhouden tuinen en bloemperkjes. Het is er rustig, nevelig en kil. In de vroege voormiddag zijn de panda's actief en worden ze gevoederd.
In enkele afgesloten ruimten in openlucht liggen volwassen knuffels op hun rug op een houten platform en verslinden onophoudelijk bamboetakken. Jonge dieren zijn gescheiden van de volwassen panda's en poseren aandoenlijk. Hun knuffelgehalte is bijzonder hoog. Ieder dier heeft een eigen naam; origineel zijn de Chinese naamgevingen niet; zo lopen een "Hij" en een "Zij" rond. Veiligheidsagenten kijken streng toe. In de 'kinderkamer' mogen we niet binnen; hier wonen de moeders met baby's en worden wijfjes kunstmatig bevrucht. Mannetjespanda's schijnen wat voortplanting betreft erg lui te zijn en hebben weinig belangstelling voor gestoei. We bedanken voor een foto met babypanda op de schoot: vijftig euro vinden we wat veel.
In de mediatheek bekijken we een educatieve reportage over het werk en de verwezenlijkingen van het centrum van Chengdu. In de souvernirwinkel kun je kiezen tussen pluchen knuffelpanda's in allerlei maten.
De rust in het park wordt plots verstoord door honderden bijzonder luidruchtige lagere schoolkinderen die - netjes in de rij - een rondleiding krijgen in het park. Het schelle geschreeuw is oorverdovend; de jufs proberen er nog wat orde in te brengen maar geraken niet meer boven het enthousiaste kabaal uit. We hebben empathie voor deze collega's.
We bezoeken namiddag de Wensjoetempel; binnen de muren ligt een bekend restaurant en theetuin. Chinese gezinnen zitten aan tafels, slurpen groene jasmijnthee in porseleinen kopjes en kraken zonnebloempitten. We schuiven aan de grote ronde tafel en bestellen enkele schotels. "Neen, varkensvlees met groenten is al besteld door "him" (wijst beschuldigend naar Sander) en een tweede schotel van hetzelfde is teveel! Kies iets anders!" beveelt de strenge serveerster. Een tweede poging om toch nog dezelfde gerecht te bekomen wordt weer afgewezen ... OK, jij bent hier de baas ... "Iets met vis dan misschien?" "Yes! Dat is wel toegestaan!"
De schotel met varkensvlees is inderdaad heel wel heel erg groot ...
In de 'China Daily' lees ik vanavond dat de overheid de burgers oproept om alle Franse produkten te boycotten en vooral de talrijke Carrefourwinkels te mijden. Chinezen volgen dit soort richtlijnen op. Wedden dat Sarkozy nu toch op de openingsceremonie van de Spelen zal verschijnen?
G.W.Bush heeft die boodschap wel begrepen. Er is nog maar net een Chinese mensenrechtenactivist veroordeeld tot drie jaar cel omdat hij de de veiligheid van de Staat ondermijnde. Enkel BBC of CNN berichten hierover; alle Chinese media besteden hieraan nauwelijks aandacht. Ook een Hilde Vautmans krijgt een veeg uit de pan met haar plannen "Chinezen pesten" om een gezamenlijk Europees standpunt te formuleren inzake het gebrek aan mensenrechten. De krant vindt dergelijke initiatieven hoogstens irritant en zeker niet bedreigend. Alle buitenlandse studenten krijgen een extra lange vakantie en moeten China tijdens de Spelen verlaten. Er liggen waarschijnlijk nog een heel arsenaal economische represailles in de kast. Er bestaat eigenlijk geen buitenland voor Chinezen: zij beschouwen zich als het centrum van de wereld en met zijn anderhalf miljard kan dat tellen ...