10.04.2008: dag 269: Lijiang: Baisha

Baisha is een dorpje op enkele kilometers van Lijiang. Ons aanvankelijk geplande fietstochtje val heel snel in het water als Sander al na een paar honderd meter lek rijdt. We leveren de ondingen terug in, fietstochten zijn altijd een riskante onderneming, zelfs voor een paar kilometer. We huren een minibusje en binnen enkele minuten rijden we naar Baisha. De Drakenberg schittert vijfduizend meter hoog in de zon. Baisha is een anomiem dorpje; zo zag Lijiang er twintig jaar geleden uit. Niemand zou Baisha bezoeken ware het niet dat de befaamde en exentrieke kruidendokter Ho hier een praktijk heeft. De ondertussen vijfentachtigjarige Ho ontvangt patienten van over de hele wereld en geneest o.a. leukemie met plantaardige medicijnen en thee. De kwieke ouderling met een wit sprietenbaardje en snor in een witte jas ontvangt uitbundig iedere bezoeker die langskomt. Vijfhonderd medische artikelen in 40 talen en duizenden mensen behandeld uit veertig landen: een hele prestatie voor een Chinese kruidendokter. Regelmatig duikt hij op in internationale medische tijdschriften.
Zijn rommelige kamertje puilt uit van potten en emmers gevuld met kruiden en stapels papieren met getuigenissen van tevreden patienten en roemruchte bezoekers die ons voorgingen: We vinden in de stapel papieren dankwoorden van ene Jan Peter Balkenende, John Cleese. Michael Palin kwam langs tijdens zijn BBC-reisdocumentaire over de Himalaja. Dokter Ho gooit niets weg: ik was hier eerder in 1990. In het versleten gastenschriftje van dat jaar vind ik mijn naam en adres terug samen met deze van mijn toenmalige reisgenote.
We krijgen zijn hele levensverhaal te horen en bij het afscheid ontvangen we een pakje thee die goed is voor 'lichaam en geest'. We schrijven opnieuw onze namen in een nieuw schriftje. Wie weet komen we ooit terug ... Een vreemde en plezierige ontmoeting.
We rijden terug en stoppen bij de 'Red Dragon Pool', een park met vijvertjes en bruggen, het volmaakte Chinese parklandschap met wilgen, tempeltjes, paviljoenen en een Chinees orkestje. Naxi's in blauwe uniformen brengen de dag door in de rust onder de bomen en op bankjes bij een glaasje thee. De mannen spelen aan lage tafeltjes een Chinese versie van domino.
Onze rugzakken beginnen aardig te verslijten; een schoenmaker kan ze voorlopig weer wat oplappen. Dat is nodig want morgen vertrekken we voor een tweedaagse voettocht langs 's werelds hoogste ravijn: de 'Tijgersprongkloof'. Dus geen blog de eerstkomende drie dagen!