24.10.2007: dag 100: Pushkar

Een groot stuk van de nacht maken meutes loslopende honden de lege straatjes van Pushkar onveilig met gejank, gehuil en geblaf; je doet bijna geen oog dicht door die rotbeesten.
Als het licht wordt zwijgen ze; overdag liggen ze uitgeput langs de straat of lopen ze kwispelstaartend en aandacht zoekend achter je aan.
Als niemand het ziet zal er toch minstens eentje met een bijzonder pijnlijk, al dan niet heilig achterwerk, de volgende nacht tegemoet gaan ...
We verhuizen naar een nieuwe stek vlak aan het water: volgens onze reisgids de meest romantische kamer van Pushkar met balkons die aan drie zijden uitkijken op de ghats en het meer.
Vooral ’s ochtends is het druk als de talrijke pelgrims - mannen in lendendoek en vrouwen volledig gekleed - zich ritueel baden en begeleid door priesters, rechtstaand in het water gebeden opzeggen, bloemen in het water strooien en kaarsjes laten drijven. Het water is vuilgroen van kleur en smerig, er zwemmen waterratten in en alle uitwerpselen van koeien, honden en apen komen er uiteindelijk in terecht. Een ontleding van een staaltje in een labo zou een prachtig gamma van alle mogelijke wormen, bacteriën, bacillen, amoeben en vele andere griezels aan het licht brengen. Voor Indiërs is dat geen probleem: hun weerstand tegen dat soort lagere wezens is bijzonder groot en heilig water is nu eenmaal ook proper water ...
In de voormiddag maken we een wandeling langs de ghats rondom het meer. Irritante jonge mannen, azend op een fooi, proberen ongevraagd bloemblaadjes in je handen te duwen met als bedoeling deze als offergave in het water te gooien. Kolonies apen met zwarte gezichten en lange staarten nemen je nieuwsgierig op vanaf hun veilige posities op hoge muren en koepels van tempels. In de schaduw van hoge banijanbomen (eveneens heilig), kamperen onthechte halfnaakte en beschilderde sadu’s. Zij proberen hun bedelnap te vullen door aalmoezen te verzamelen bij pelgrims en toeristen.
Een heuvel even buiten Pushkar met de onvermijdelijke tempel boven op de top is een klassieke uitstap voor de zonsondergang. Een prachtig zicht op de wijde omgeving en het meer is de beloning. Enkele oranje heilige mannen lezen teksten en mediteren op de trappen ergens halverwege en bedelen om geld.
“Ten roepies only? It hardly buys two teas!
“Sorry, but that’s all we can afford to give you.”
“Thank you anyway and may the gods bless you.”
Vanavond schuiven we weer aan aan het buffet bij ‘Om Shiva’. Jasmien steekt helemaal in een nieuwe garderobe Indianlook.