06.10.2007: dag 82: Mumbai

Half zeven: langs ellendige sloppenwijken rijdt de trein rijdt het enorme Victoriastation van Mumbai binnen. Nog voor we de hal van het prachtige Victoriaanse gebouw binnen zijn loopt onze trein opnieuw vol om binnen enkele minuten de terugreis naar Panjim aan te vatten. De perrons en de vertrekhal zien zwart van het volk. Stapels bagage liggen opgehoopt voor de treinen. Dragers sleuren enorme pakken en kisten naar de perrons. In de mensenmassa liggen talloze passagiers op krantenpapier te slapen in de hal, onverstaanbare stemmen roepen in luidsprekers boodschappen en vertrektijden om. Een enorm digitaal bord toont alle treinen die van Mumbai over heel India zullen uitzwermen, sommige ritten zullen tot twee dagen duren vooraleer de bestemming in zicht komt. Overal staan stalletjes waar thee, snacks, kranten en andere spullen, die een treinreiziger zoal nodig heeft, verkocht worden. Het overvalt ons allemaal zo ’s morgens vroeg en we proberen ons zo snel mogelijk naar de uitgang te begeven en nemen meteen de taxi naar ons hotel vlak naast het duurste en mooiste hotel van Mumbai: de Taj Mahal. Ons hotel Carlton heeft minder allure maar de lokatie is net zo perfect als de dure buur aan het indrukwekkende Britse monument ‘India Gate’ of ‘The Gateway to India’. We voelen ons allemaal bijzonder smerig na de nacht in de trein en de douche spoelt het kakkerlakkengevoel weg.
Het valt meteen op: Mumbai is een kolossale stad van zeventien miljoen zielen waarvan de meerderheid extreem arm zijn en op straat probeert te overleven met allerlei klusjes op te knappen of door gezoon te bedelen. Een kleine minderheid is schrikkelijk rijk. Mumbai is ook on-Indisch; de stad heeft een Britse ziel: de parel aan de kroon van het Britse imperium: monumentale Victoriaanse gebouwen die nu door de regering worden gebruikt sieren de stad, groene parken met hoge bomen en grasvelden, rode dubbelkekbussen in brede lanen, rotonden met standbeelden, weelderige mansions, statige collegegebouwen in rode steen met spitse torens, gotische ramen en koepels: veelal mooi gerestaureerd maar meestal vervallen en aangetast door het vochtige klimaat. Londen of Oxford in de tropen en aan een breed strand aan zee.
De hele namiddag wordt besteed aan de aankoop van een nieuwe computer: in een klein winkeltje in een zijstraatje wordt in drie uur een compleet nieuwe laptop op maat in elkaar gestoken, surfklaar en met alle nodige software. Sander en Ruben vinden nog enkele spellen en Jasmien moet nog even wachten op haar muziekspeler.
In het restaurant naast ons hotel eten we een lekkere kip massala in het gezelschap van een vette bruine rat die heel brutaal van achter een tafelpoot de etensrestjes komt stelen. Iedereen ziet het, geen mens die er van opkijkt. Vanaf ons balkon zien we op straat een kraai de resten van een karkas oppikken. Gelukkig hebben we deze nacht een veilige en propere haven maar het kakkerlakkengevoel wil vandaag toch niet weggaan ...