19.10.2007: dag 95: Jaisalmer

Een nieuwe verhuis deze morgen: vlak aan de muren van het fort ligt een guesthouse in een gebouw van driehonderd jaar in de kenmerkende stijl van Jaisalmer. De ‘familyroom’ bestaat uit een hal die uitgeeft op drie kleine kamertjes met in koperwerk beslagen ingangspoortjes. Dikke witgekalkte muren met nissen en roodgeverfde kastjes en piepkleine raampjes houden de hitte van overdag buiten en ’s nachts blijft het koel. Het plafond bestaat uit donkeren houten balken met latwerk.
Van buitenaf lijkt het fort elegant en wat ‘vrouwelijk’: in plaats van de klassieke sombere en oninneembare wallen en hoge grijze muren zie je hier een vrolijke honingkleurige ommuring met ronde uitkijktorens, sierlijke gebeeldhouwde kantelen, venstertjes en uitstekende balkons met bloemmotiefjes. Wat anders verwacht je van verdedigers in witte rokken en roze tulbanden ... “Voetjes vegen vooraleer aan te vallen, voorzichtig met die sabeltjes en let op de vaasjes ...”
Het fort van Jaisalmer is een levend museum. De middeleeuwse woningen met de prachtige voorgevels en balkonnetjes, winkeltjes en stalletjes zijn verstopt in een labyrint van smalle steegjes. Vele huizen zijn omgevormd tot guesthouses, restaurants en winkeltjes die het typische Rajastani borduurwerk met ingenaaide spiegeltjes, fijne stoffen en de klassieke Indische souvenirs slijten. Een beetje teveel van het goede: iedereen wil zijn graantje meepikken van het toerisme en de straatjes lijken één grote marktplaats. Herkauwende koeien verroeren geen centimeter en versperren de wegjes en pleinen. Op de wallen achter de kantelen spreidt de vlakke en dorre land zich eindeloos uit. In de verte draaien tientallen windmolens die Jaisalmer van elektriciteit voorzien op ijzeren pylonen; een zicht waar we graag naast kijken.
Helaas eist ongebreideld toerisme zijn tol: het fort is niet berekend om zoveel mensen te herbergen: lekkende waterleidingen in hotels en woninigen en de open riolen spoelen de onstabiele ondergrond van het fort weg zodat op vele plaatsen verzakkingen en scheuren in gebouwen optreden. Bestaande guesthouses en hotels worden door de regering verplicht om te verhuizen naar locaties buiten de ommuring, een maatregel die op veel tegenstand stuit. Ook de bekende ‘Lonely Planet’ reisgids, die bezoekers nu aanraadt om niet meer in het fort te overnachten, krijgt er van langs omdat ze de mensen zou broodroven. Het fort staat nu op de Unescolijst de honderd meest bedreigde wereldmonumenten.
De watertank met paviljoentjes aan de rand van het fort, die de stad in de droge tijd van water voorziet, zit vol met vette meervallen die perfect in een braadpan passen, nochtans staat er in geen enkel restaurant vis op het menu: alle leven is heilig, weet je wel ...