21.10.2007: dag 97: Jaisalmer-Jodhpur

De “touts” of de tussenpersonen en sommige riksjachaffeurs die aan het eindstation de reizigers van de bus of trein staan op te wachten, zijn een vervelend fenomeen van reizen in India. Hun oog valt direct op Westerse toeristen met rugzakken.
Jaisalmer is een schoolvoorbeeld. Een dozijn van deze zeer opdringerige touts, meestal jonge mannen, klampen je aan vanaf het moment dat je – wat versuft van de lange reis – uit de bus stapt en je bagage uit de koffer van de bus klauwt. Allemaal bieden ze je een goedkoopste en beste guesthouse aan, een gratis rit ernaar toe en ze blijven plakken totdat je vermoeid toehapt; soms is dat een handige oplossing als je niet onmiddellijk een onderkomen voor de nacht op het oog hebt. Het zijn ongevaarlijke maar vervelende etters die er alleen op uit zijn een vette commissie op te strijken bij het guesthouse van hun keuze, en door die commissie wordt de kamer ongemerkt duurder.
Sommige riksjachauffeurs hebben een andere strategie. Je zet nog maar een voet uit de bus of je bent al gespot: een veel te aardige chauffeur biedt je een verdacht goedkope rit aan en na enkele minuten proberen ze je naar een ander guesthouse te loodsen omdat het guesthouse dat je zelf op het oog hebt gesloten is, veel te duur of niet proper zou zijn. Zij weten een veel beter onderkomen, bla, bla, bla ... en bij aankomst betaal je weeral teveel voor de kamer omdat de eigenaar een commissie betaalt aan de chauffeur voor het aanbrengen van nieuwe gasten. Soms weigeren chauffeurs je te vervoeren omdat ze weten dat er geen commissie op te strijken is in het hotel van dat je op het oog hebt. Aan de ingangspoort hangt er dan ook vaak een bord met de tekst “No commission payed for taxidrivers”.
Geen probleem vandaag: bij aankomst in Jodhpur worden we netjes en zonder problemen afgeleverd in het Hare Krisjna Guesthouse – een eeuwenoud gebouwtje in een smal laantje van de oude stad en gebouwd boven een Brahmatempel. Een heilige koe en haar kalf staan te herkauwen in de patio als gasten voor de balie van de receptie. We kijken er al lang niet meer van op; niets verbaast ons nog in India ...
’s Avonds op het dakterras doemt het fort achter ons op als de gigantische boeg van een donkere spooktanker op de oceaan. De klokkentoren van de markt en het pompeuze paleis van de maharadja staan als verlichte bakens in de stad. Hier en daar knallen voetzoekers en wordt er gemusiseerd en gedanst in de tempels van Jodhpur.