18.10.2007: dag 94: Jaisalmer

Als we onze ogen openen zien we vanuit ons bed door het raam het massieve zandstenen fort met zijn ommuring badend in de ochtendzon. De dunne rode stof van de gordijnen voor het raam filteren het binnenvallend zonlicht. Het zicht van de hoge bastions die die recht oprijzen in de woestijn is een onvergetelijk zicht als in een sprookje van duizend en een nacht.
Er zijn weinig plaatsen die zo tot de verbeelding spreken als de binnenstad en het fort van de Gouden Stad Jaisalmer. In de tijd van de grote karavanen in de middeleeuwen was het een knooppunt op de route van China naar het Midden-Oosten en het handelscentrum van zijde, goud en edelstenen Nadat de zeeroute naar India ontdekt werd door de Portugezen was de welvaart en het belang van Jaisalmer gedoemd om te verwijnen ten gunste van Goa, Mumbai en andere plaatsen aan de Indische kusten en binnen korte tijd was de stad niet meer dan een schim van haar roemrijke verleden. Het toerisme en het militaire belang hebben Jaisalmer terug op de kaart gezet.
Het duurt een tijdje vooraleer iedereen uit bed is; vooral Jasmien wil zoveel mogelijk genieten van haar prachtige kamer met nissen, gebeeldhouwde erkers met fijne boogjes, schemerlampjes en een groot bed met een geborduurde rode sprei en kussentjes en gordijnen met gouddraad die wuiven in de wind van de ventilator.
Een wandeling door een labyrint van smalle straatjes toont ons de rijkdom van vroeger. Rijke handelaars en bewoners van Jaisalmer bouwden er weelderige paleizen, handelshuizen en woningen die met niets te vergelijken zijn. De honingkleurige zandstenen gevels, de houten ramen, portieken en deuren zijn ongelooflijk gedetailleerd en delicaat gebeiteld met geometrische figuren, dieren- en plantenmotieven. Iedere vierkante centimeter is uitgehouwen tot een magnifiek geheel. Er staan nog honderden van deze woningen, de meeste zijn nog steeds bewoond en in goede staat.
Het is een vreemde stad en Indiërs zijn op zijn minst 'bijzondere' mensen: alle leven is hun dierbaar en mens en dier wonen met elkaar. Jaisalmer loopt vol met opmerkelijk veel koeien die samen met de honden, varkens, geiten, een enkele kamelenkar, voetgangers en gemotoriseerd verkeer de smalle winkelstraten en markten delen. De beesten ruimen alle mogelijke eetbaar afval, papier en karton op. Je moet steeds attent op straat uitkijken om niet in de alomtegenwoordige koeienvlaaien of urineplassen te trappen. De stad ruikt dan ook als een gigantisch erf van een boerderij. ’s Avonds als de straten verlaten zijn hebben de koeien alle ruimte voor zich en liggen ze langs de kant of in het midden van de weg in groepjes te slapen. De chauffeur van een auto die de weg verspert ziet zal dan met zachte hand proberen de dieren naar de kant te krijgen; van geweld of een mep is er nooit sprake.
Nadat we een felle ruzie ontketenden met een dubieuze ticketverkoper omtrent het al dan niet betalen van een ticket zijn we zijn nog net op tijd voor de zonsondergang op het Sunset Point, even buiten de stad, waar je een wijds zicht hebt op de woestijn en het fort dat opnieuw de kleur van honing krijgt.