30.08.2007: dag 45: Aswan-Kom Ombo

Om negen uur vetrekken we met de zeilboot richting Kom Ombo: vijf passagiers en twee bemanningsleden: de kapitein en het scheepsmaatje.
De voorraad is ingedaan: 12 flessen mineraalwater en 5 halve liters bier: kwestie van niet om te komen van dorst en de kapitein zorgt voor middag- en avondeten en ontbijt de volgende morgen.
De kussens liggen klaar op het dek en er staat ons de eerstvolgende uren niets anders te doen dan languit te gaan liggen, wat te lezen, muziek te beluisteren en te genieten van de rust op het water.
Om de wind in de zeilen te vangen laveert de kapitein handig tussen de twee oevers van de Nijl.
Gelukkig liggen we onder een beschermend dekzeil want de zon brandt alweer hevig. De wind zorgt voor wat koelte.
Luiheid is het oorkussen des duivels: nu en dan wordt gevraagd om elkaar even op een andere zij te draaien.
De scheepsjongen is eveneens de kok die we goed in het oog moeten houden, want hij zorgt voor onze gezondheid. Hij heeft de gewoonte om de afwas onderweg in het water van de Nijl te doen. Als je weet dat 50 miljoen Egyptenaren hun riool rechtstreeks op deze rivier hebben aangesloten weet je dat dit de meest vervuilde rivier ter wereld is. Gelukkig hebben we voldoende mineraalwater aan boord om de afwas nog eens dunnetjes met flessenwater over te doen.
Je bent een hele dag onderweg maar veel kilometers doet zo'n felucca niet; door het zigzaggend laveren schiet het niet echt op. Tegen zonsondergang leggen we eindelijk aan aan de oevers van een eilandje in het midden van de Nijl. Er grazen enkele koeien en in het papyrusriet zoeken witte ibissen een plekje voor de nacht.
Na het avondmaal is het tijd om te gaan liggen; we slapen op het dek. Jasmien, Sander en vooral Ruben zijn doodsbenauwd om enkele grote krekels die op het licht van de kaarsen zijn afgekomen en nu ergens in het ruim van de boot verborgen zitten. Ze hebben hebben zich helemaal in het muskietennet gedraaid. Gelukkig worden we gespaard van muskieten. Na de avondthee is het slaaptijd. De boot schommelt nu en dan als regelmatig hel verlichte cruiseboten passeren op weg naar Aswan of Luxor. In de verte speelt een bandje in de luidspreker van de moskee: een stem reciteert onophoudelijk teksten uit de koran: religieuze terreur waartegen enkel oorstopjes een remedie zijn. De nacht is lekker koel aan het water en al gauw slaapt iedereen.