22.08.2007: dag 37: Cairo: Piramiden

Je ziet niet iedere dag het laatste overblijvende van de zeven antieke wereldwonderen! De oudste toeristische trekpleister van onze planeet zal ons niet teleurstellen.
Met ons vijven op een hoopje in een rammelend Fiatje verplaatsen we ons naar Gizeh aan de rand van Cairo. Een taxirit in deze stad is al een attractie op zich als je met ongeloof de behendigheid van de chauffeur in de rijdende heksenketel volgt. Ruim een half uur later komen we aan op de site van de piramiden. Het ziet er al wit van het volk. Opdringerige jongens proberen de verbaasd omhoog kijkende toeschouwers op hun kameel of paard te krijgen voor de obligate foto en een tochtje rond de monumenten. Luidruchtige verkopers leuren met postkaarten, plaasteren sfinxen en minipiramiden. Gelukkig beperkt deze kermis zich tot de ingang van de site. Daar kunnen ze in Petra iets van leren!
Aan de basis heb je een overweldigend zicht: honderdduizenden manshoge steenblokken op elkaar in een perfecte geometrische vorm; je kunt het niet vatten.
Zelfs Napoleon was zo onder de indruk van de piramiden dat hij er een oorlog voor veil had om ze in Frans bezit te krijgen. Ook wij buigen nederig het hoofd voor zoveel bouwkunde ...
We ontwijken de drukte en wandelen wat verder de woestijnduinen in en waar we een prachtig zicht hebben op de buitensporigheid en het vernuft van de Egyptische beschaving. Hun respectabele leeftijd van 4000 jaar en buitengewone vorm doen een beetje buitenaards aan. Ze rijzen onverwacht op uit de woestijn en roepen al eeuwenlang dezelfde vragen op: “hoe”, waarom?”
In de verte zie je Cairo in een verstikkende grijsblauwe walm van vervuiling die zelfs tot hier het zicht op de piramiden vertroebelt.
Een bezoek aan de sfinx voor de grootste piramide levert de klassieke foto op, en wij zijn niet de enigen die dit denken.
Van de klassieke oudheid naar het fastfoodtijdperk is maar 200 meter verschil: een ‘familymeal’ bij KFC tegenover de sfinx besluit het bezoek aan Gizeh. We hebben een prachtig zicht op een grote affiche met alle mogelijke kipmaaltijden en die het raam bedekt en de piramides en sfinx in de verte netjes verbergt. Een mens moet al die oude rommel niet zien als hij rustig van zijn kip geniet moet de uitbater gedacht hebben.
De treinkaartjes naar het diepe zuiden van Egypte zijn gekocht: morgen vertrekken we naar de tempelstad Luxor, een rit van tien uren.