04.08.2007: dag 19: Damascus-Bosra-Damascus

Honderdvijftig kilometer ten zuiden van Damascus aan de Jordaanse grens ligt een klein plaatsje: Bosra. Weinigen weten het, maar hier bevindt zich het best bewaarde Romeinse amfitheater van het Romeinse rijk uit de tweede eeuw na Christus.
Een beetje moeilijk om er te geraken: met de taxi, de grote bus en nog een minibus. Tegen de middag zijn we er.
Het amfitheater is uniek omdat het volledig vrijstaand gebouwd werd in dikke, zwarte basaltblokken en niet geïntegreerd is in een heuvelflank; het werd nooit verwoest en het ziet eruit alsof het gisteren werd opgeleverd aan de Romeinse bouwheer.
Via een doolhof van duistere catacomben, gangen en trappen kijk je plots neer op een enorm steil halfrond met stenen zitjes, dat plaats biedt aan 15 000 toeschouwers met beneden het podium met op de achtergrond een massieve wand van zuilen en frontons.
We zijn de enigen: het theater is voor ons alleen; je hebt het gevoel dat de laatste Romeinse toeschouwers net zijn vertrokken en de acteurs nog ergens in de catacomben rondlopen. De akoestiek is perfect: een gedicht, door Jasmien op het podium gedeclameerd, is van op de hoogste tribunes duidelijk verstaanbaar.
De huizen van oud-Bosra zijn gebouwd met de Romeinse basaltblokken die hier met duizenden voor het rapen liggen. Stukken van tempels en zuilen worden gebruikt als dorpels voor deuren en ramen. De geplaveide straten leiden van de ene boog naar een andere. Gebeeldhouwde sarcofagen worden als vuilnisbak gebruikt.
Prachtig voor ons buitenlanders, maar het toerisme ligt in Syrië duidelijk op zijn gat: te weinig mensen durven hier nog te komen na de gebeurtenissen van 9.11, de uitspraak van Bush waarbij dit land als een ‘schurkenstaat’ wordt afgeschilderd en tot ‘the axes of evil’ wordt gerekend. Ook de rol van president Assad in de burgeroorlog in buurland Irak zorgt ervoor dan Syrië door reizigers wordt gemeden. Het enige hotel in Bosra staat leeg.
Dit is erg jammer; het land is veilig, de inwoners zijn bijzonder vriendelijk en behulpzaam en zien met lede ogen aan hoe het land geïsoleerd is van de buitenwereld.
Van fanatisme is er geen sprake. Tegen de vooravond zijn we terug in Damascus. Iedereen is toe aan een fatsoenlijke maaltijd want bij de Romeinen van Bosra was er niet veel soeps te krijgen.
Ruben en Jasmien schieten het internetcafé in en Sander claimt de laptop: van de Romeinse tijd naar het internettijdperk in enkele uren; van een cultuurshock gesproken …