27.08.2007: dag 42: Luxor-Aswan

De dieseltrein doet er net drie uren over om van Luxor tot de meest zuidelijke stad van Egypte te geraken. Een attente Egyptenaar die op het perron met ons mee op de trein wacht en bezorgd ons tweedeklaskaartje ziet, heeft blijkbaar connecties bij het spoor: hij verwijst ons naar een ijsgekoelde coupé in de trein. “Sit down, no problem!” Zo zitten we toch maar mooi in eerste klas.
Ik ben ondertussen snipverkouden geworden; we slapen de laatste tijd in koele kamers in een temperatuur van 20 graden en eenmaal de deur uit is het plots 45 graden. Die grote temperatuurverschillen zijn nefast voor de gezondheid van de luchtwegen.
Aswan is nu waarschijnlijk de heetste plaats op aarde: de thermometer in het station wijst op 50 graden! Het is ongelooflijk, maar ik loop hier te snotteren, te niezen en te hoesten als thuis tijdens een griepepidemie in de winter … De trein volgt de loop van de Nijl die stilaan smaller wordt. Nu en dan passeren platte schuiten: tot vijf verdiepingen hoog tellende luxe cruiseschepen vervoeren toeristen tussen Aswan en Luxor
En weer worden we opgewacht aan het station; fantastisch die boekingen via Hostelworld (dit is meteen ook de laatste keer dat ik hiervoor reclame maak …). Ons hotel ligt op de Corniche en we hebben vanuit de kamers prachtig uitzicht op de Nijl en het leven dat er zich op afspeelt. De felucca’s zeilen af en aan. Er is hier maar een heel smalle groene zone rond de rivier; aan de overzijde zie je de gele zandduinen met bovenop het mausoleum van de Aga Khan.
Siësta: de wind is zo heet alsof hij recht vanuit een bakkersoven waait: dit is geen weer om buiten te lopen.
In het midden van de Nijl ligt het Elephantine-eiland met enkele Nubische dorpjes. Je hebt hier het gevoel in zwart Afrika rond te lopen: donkere vrouwen met zwarte koolomrande ogen en zwarte chadors doen de afwas aan de oever in het Nijlwater, mannen met tulbanden in witte lange kleden zitten in rijen en praten over de belangrijke dingen des levens. Smalle stoffige paadjes kronkelen tussen de okergeverfde vierkanten lemen huisjes. Allemaal erg rommelig, maar dat is dan ook Afrika.
In een klein achterinstraatje eten we de lekkerste pizza tot hiertoe.