23.08.2007: dag 38: Cairo-Luxor

Iedereen heeft slecht geslapen: de hele nacht zijn we geplaagd door onzichtbare en piepkleine muggen die het vooral op voeten en ellebogen gemunt hebben. Geen enkele verdelger helpt.
Ik voel me deze ochtend bovendien flink belabberd: hoofdpijn, een pijnlijke droge hoest en prikkelende ogen; het zou me niet verbazen als de smog van Cairo de oorzaak is.
Om zeven uur zijn we in het Ramses II-treinstation van Cairo voor de lange rit naar Opper-Egypte. We reizen in stijl: airconditioning, brede comfortabele en verstelbare zetels. Met een voorraad broodjes kaas en water (minder stijl) moeten we de reis van tien uren kunnen trotseren.
De buitenwijken van Cairo bestaan uit grauwe en troosteloze éénkamerwoonblokken, opgetrokken uit lelijke betonstenen. De vuilniswagen komt hier niet meer en de bewoners zijn verplicht om alle vuilnis uit het raam te gooien. Zo ontstaan er metershoge stinkende afvalhopen. Het lijkt wel alsof de gebouwen als paddestoelen zijn opgeschoten in een mesthoop.
Vanuit onze frigogekoelde treinwagon schuift het landschap traag voorbij. Egypte is een geschenk van de Nijl en dat merk je constant. Het vruchtbare gedeelte op beide oevers is zo vlak als een pannenkoek en nauwelijks een tiental kilometer breed. Een netwerk van paadjes en irrigatiekanalen zorgt ervoor dat iedere vierkante meter voor landbouw kan dienen. Maïs, tomaten, groentetuinen, fruitbomen omgeven kleine dorpen met vierkante huizen die meestal opgetrokken zijn uit de bruine klei van het slib van de Nijl. In de verte houdt de begroeiing bruusk op en zinderen de gelige heuvels van de Arabische woestijn.
Jasmien, Sander en Ruben hebben alle elektronica bij de hand om de tijd te doden.
Precies zoals aangekondigd komen we aan in de oude tempelstad Luxor. Op het perron worden we al opgewacht door onze man van hotel Oasis. Het systeem met boekingen via Hostelworld werkt perfect. De hitte, het stof en de chaos van Luxor slaat je knock-out.
De enige actie van betekenis bestaat er nog in om een fatsoenlijke maaltijd te bemachtigen en de geborgenheid van onze koele kamer op te zoeken.
Met een koortsige kop kruip ik al vroeg in bed. Morgen wordt het beter … inch Allah …