20.08.2007: dag 35: Cairo. Oud Cairo

Sander is vandaag niet te been: zijn maag ligt overhoop na een overgeefbeurt op de marmeren trappen van het hotel gisterenavond. Medicijn en een nacht goed slapen hebben hem goed gedaan: hij ziet nog wat pips maar heeft opnieuw honger: altijd een goed teken bij Sander. Het bezoek aan de piramides zullen we vandaag uitstellen, anders heeft hij er niets aan. Sander blijft rusten op de kamer terwijl de rest van het gezin het middeleeuwse Cairo gaat verkennen.
Cairo is een chaotische heksenketel met een ongelooflijk toeterende verkeerschaos, taxi’s braken walmen blauwe verstikkende uitlaatgassen in straten en boulevards omzoomd door een mix van architectuur uit de jaren twintig van de vorige eeuw, statig Victoriaans, Art Nouveau, Islamitisch, prachtige moskeeën met ranke minaretten tussen lelijke moderne hoogbouw. Winkeltjes, stalletjes, eetkraampjes, fruitverkopers, zakdoekenleurders, parkeerwachters, sigarettenverkopers, bedelaars … iedereen probeert een plekje op de voetpaden te veroveren om te overleven. Hier stinkt het naar urine en even verder snuif de je geur van specerijen of parfum. Gesluierde vrouwen, moderne meisjes in jeans, conservatief en modern kan hier zonder problemen en samen bewegen zich als een rusteloze mierenmassa door de straten. Het plaatsgebrek in de stad is zo nijpend dat op de flatgebouwen compleet nieuwe krottenwijken ontstaan; mensen bouwen op de platte dagen nieuwe lagen woningen en zo ontstaat een soort parallel dorp boven op de stad en ook daar gaat het leven verder.
Met de taxi rijden we naar het oude Islamitische gedeelte van de stad. We beginnen de wandeling aan de befaamde Al Azarmoskee, meteen de oudste universiteit van de wereld. Binnen rondkijken mag, maar de dames moeten weer volledig bedekt. Jasmien voelt zich weer persoonlijk gepakt en zit op het binnenplein te mokken en alle Arabische mannen te verwensen, en als teken van een vrijgevochten vrouw weigert ze de hoofddoek verder op te zetten; iedereen ziet het maar zwijgt. Ze ziet er te kwaad uit om iets tegen te zeggen …
De Khan El Khalili is het middeleeuwse deel van Cairo. Via majestueuze babs of poorten wandel je tussen ezelskarren door straatjes met kleine winkeltjes, ambachten, moskeeën, theehuisjes, vroegere koranscholen en moskeeën. Delen van de wijk zijn in puin vervallen en even verder waan je je terug in de tijd van Saladin.
‘s Namiddags hebben Jasmien en Ruben er genoeg van; beiden zijn geen echte fans van drukke historische stadsdelen die steevast als “… krotten met oude nest …” bestempeld worden!
Van oude rommel gesproken, ik weet niet hoe onze jeugd de kunst van 4000 jaar geleden gaat waarderen. Morgen wordt het Egyptisch museum en de schatten van Tut anch Amon aan deze proef onderworpen … Sander is er alleszins terug klaar voor.