05.08.2007: dag 20: Damascus-Amman

Vandaag komt een einde aan ons Syrisch bezoek. We hebben gisteren een internationale bus geboekt van Damascus naar de Jordaanse hoofdstad Amman.
Om negen uur vertrekt de vijfsterrenbus van ‘Challenge’ “We carry the most valuable products on earth: People! We care about your safety!” voor een rit van anderhalf uur tot de grens. Dat gaat bijzonder vlot. De formaliteiten aan de Syrische zijde worden deze keer snel afgewerkt. Aan de Jordaanse kant moeten we een visum kopen en na wat geld wisselen en een korte inspectie staan we op Jordaans grondgebied. De alomtegenwoordige portretten van de stuurs kijkende Assad worden vervangen door een minzaam glimlachende koning Hoessein zaliger en diens opvolger Abdoullah. Daarna nog een uurtje verder over de snelweg tot Amman. Het is een drukke, saaie en chaotische stad met lelijke woonwijken en nieuwbouw op verschillende heuvels. Het oogt echter moderner, zichtbare vrouwen en minder wandelende sluiers, meer Westerse winkels en zelfs hier en daar een Mc Donalds!
Een taxi brengt ons naar hotel Farah in downtown Amman. Twee kleine kamertjes zijn ons onderdak voor de komende nacht.
We hebben de vorige dagen met elkaar wat overlegd en hebben besloten om morgen een zijsprongetje te maken naar Israël. Jeruzalem ligt op nauwelijks twee uren rijden van Amman en de grens over de Jordaan is tegenwoordig open. Het zou een beetje zonde zijn om deze stad en haar bijzondere plaats in het Midden-Oosten te negeren. De grensformaliteiten zouden – gezien de relatieve vrede op dit moment tussen de twee landen – minimaal zijn. Alleen zullen we met verschillende vervoermiddelen moeten werken aangezien er geen rechtstreekse verbinding is tussen de twee steden. Eénmaal op Israëlisch grondgebied is er transport dat het stukje bezet Palestijns gebied in één keer overbrugt tot Jeruzalem. We hebben via www.hostelworld.com al een pension geboekt binnen de muren van het oude Jeruzalem.
Het voelt wat spannend aan om morgen de beruchte Allenbybridge over de Jordaan over te steken en naar dé hotspot van het Midden-Oosten te reizen.
De jeugd heeft weer een internetcafé ontdekt; daar hebben we de komende uren geen last meer van. Online gaan met onze laptop is hier bijna nergens mogelijk omdat draadloze netwerken een zeldzaamheid zijn in deze streken. Hopelijk verbetert dat in de toekomst. Vandaag staat er verder niets meer op het programma dan verder uitzoeken hoe we best de rit van morgen aanpakken.