25.07.2008: dag 375: Tucuman - Posadas

In de late nacht wordt het eindelijk rustig als alle jonge gasten, de pingpongers incluis, hun nest in de slaapzaaltjes heeft opgezocht maar het is eveneens snel dag als vroege vertrekkers hun boeltje inpakken en hun reis naar alle windstreken vervolgen.
We hebben tijd vandaag: de marathonrit van achttien uren naar het oosten van het land is voorzien om half vijf. Rustig ontbijten, relaxen voor de tv en wat inkopen voor het middageten.
`FletchaBus` is prima uitgerust op het benedendek met brede en ruime zetels en vooral veel beenruimte, noodzakelijk voor een lange nachtelijke rit, maar voor Sander en mij is dat zelfs een tikje krap.
Een lange rit volgt en het landschap kan voor geen afleiding meer zorgen. Vlakke en open ruimten met nu en dan een saai stadje waar de bus nieuwe passagiers oppikt en aflaadt. Eenmaal donker tikken alle achttien uren traag weg. `Star Wars` houdt onze aandacht en na het avondeten - een bordje met enkele boterhammen - is het slaaptijd. Geen enkele houding is de goede, oranje straatlichten flitsen door spleten tussen de gordijnen, aan ieder dorp met een halte wordt er stilgestaan. Een kleuter op de schoot van zijn moeder hoest de hele nacht de longen uit zijn lijf en houdt iedereen wakker.
`Het eindpunt kan nooit zo interessant zijn als de weg ernaartoe ...` (Zen)