16.07.2008: dag 366: Humahuaca - Tilcara

Humahuaca: enkele sfeervolle straatjes geplaveid met kinderkopjes, zomerse vensterbanken met aarden potten en de onvermijdelijke souvernirwinkeltjes gespecialiseerd in de lokale ambachten: wandtapijten, kerststalfiguurtjes in aardewerk en bloembakken uit cactushout. De witte kathedraal zit al vroeg vol; kerkgangers staan tot in het voorportaal de mis te volgen. Boven op een heuvel, tussen metershoge cactussen staat een monumentale beeldengroep die de onafhankelijkheidsstrijd symboliseert: heldhaftige niets ontziende bronzen strijders, galopperende paarden en hun leider die de weg wijst naar de vijand. Verder een knus en net centrum. Autocars parkeren aan de rand van de stad en al gauw lopen de straatjes vol met dagjesmensen, de eerste halte van - het merendeel Argentijnse bezoekers die vandaag nog een druk programma voor de boeg hebben.
De tijd is beperkt om naar een witte kerk en - weliswaar - mooie straatjes te kijken. Al gauw blazen wij de aftocht en leveren Humahuaca over aan het massatoerisme. We kiezen een nieuwe bestemming: Tilcara, een uurtje verder met de bus, bergaf door de prachtige quebrada, die - in de late ochtenduren - alle mogelijke okertinten kleurt.
Tilcara is duplicaat van Humahuaca: wederom ... gezellig Spaans koloniaal.
De zoektocht naar ons gereserveerd hostel duurt even: verborgen aan de rand van het stadje, achter het verlaten treinstation vinden we ons verblijfje voor vandaag en morgen: het twee kamers tellende ‘Casa Colorada’ doet zijn naam eer aan: kanariegeel aan de buitenkant en binnen warm rood en lila. En ook hier is het alweer... gezellig. Wij nemen met zijn vijven bijna alle bedden in beslag.
De touringcars uit Humahuaca zijn ons gevolgd: Tilcara is bekend om een aantal ruïnes. Een korte wandeling brengt ons tot aan Pucara: De omgeving is indrukwekkend een gebroken landschap in zeven kleuren en met diepe kloven. Op een met cactussen begroeide heuvel bevinden zich nauwkeurig gerestaureerde ommuurde woningen met lemen daken die dateren uit de periode vooraleer de Inca’s en Spanjaarden het voor het zeggen kregen. Ook hier ziet het er allemaal heel netjes en ... gezellig uit. Argentinië is de afgeborstelde versie van het ruige Peru en het ongetemde Bolivia.
We zijn de Argentijnse levensstijl nog niet gewoon: de siësta wordt gehuldigd: ’s middags valt het openbare leven stil, vele winkels laten de luiken omlaag vanaf de vroege namiddag en restaurants blijven dicht tot minsten acht uur ‘s avonds. In tegenstelling tot Bolivia of Peru moeten we dus zorgen om op tijd aan tafel te gaan of dat er anders honger geleden wordt. Voorlopig bevinden we ons in deze laatste toestand.
Vanavond koken we zelf: de markt levert verse groenten en flinke lappen biefstuk. In ons grasgroene keukentje vinden we alle gerei en in geen tijd zit iedereen voor een stevige dampende Belgische stamppot – of heet dat nu sedert enkele dagen een Vlaamse schotel? Mogelijk is hutsepot van Waalse origine of misschien wel Brussels?
In het oranje salon ligt een hele collectie dvd’s op het rek. Dit wordt een ... knusse tv-avond in de vuurrode feauteuils en straks een rustige nacht in ons zachtrose slaapvertrek.