19.07.2008: dag 369: Salta

De zoektocht naar pesos levert voorlopig geen succes op: deze antieke bankautomaten willen niets weten van mijn Maestrokaart. De paar wisselkantoren zien prefereren Amerikaanse dollars. Tenslotte vind ik er eentje dat ook de hier onbekende euro voor een stapel pesos wil omzetten. Oef! We kunnen voort. Wat is me dat hier in Argentinië; het modernste land van Zuid-Amerika is werkelijk achterlijk op monetair vlak. Zelfs in het arme Bolivia vind je in ieder fatsoenlijk dorp geldautomaten die alle mogelijke bankkaarten kunnen lezen.
Een zoektocht van een hele voormiddag voor wat geld; voor het eerst op deze reis.
Salta is een mooie en elegante stad met een prachtig koloniaal centrum, een sjieke plaza omgeven met terrasjes en met enkele barokke kerken in babykleurtjes met het uitzicht van een religieuze suikertaart.
Een paar statige residenties zorgen voor wat tegengewicht voor alle katholieke overdaad. De straten met hun lage huizenrijen verbergen pareltjes uit de vroege jaren van de vorige eeuw.
De rest van de stad ziet er nogal smoezelig uit met verwaarloosde trottoirs, zwerfvuil en slecht onderhouden straten en gebouwen. Op zijn minst versleten auto´s, Mondeo´s, Peugeots uit de vroege jaren tachtig en regelrechte andere wrakken bepalen voor een deel het verkeer en dat is doorgaans een goede indicator betreffende de welstand van de burgers van een land. De economische crisis heeft Argentinia hard getroffen en daarenboven sukkelt het land met een monetair probleem, het gevolg van slecht politiek beheer, een gigantische schuldenberg en onbeperkte uitgaven in het verleden: een typisch voorbeeld hoe snel het bergaf kan gaan met een land dat lange tijd boven zijn stand leefde.