24.07.2008: dag 374: Cafayate - Tucuman

Er rijden slechts twee bussen naar Tucuman: eentje om zes uur ´s ochtends: uitgesloten na de wijn van gisterenavond; bijgevolg wachten we op de volgende die pas vanavond weer om zes vertrekt. Dit betekent een hele dag tussen wijnkelders en slijterijen maar we laten ons niet meer verleiden en blijven thuis in het zonnige wintertuintje van de heugdherberg.
´Aconquinja´ vertrekt stipt on zes uur: een vijf uur durende lange rit. Het is vroeg donker; we rijden uit de wijnvallei diep naar beneden, een smalle weg met veel bochten. Zand waait op en belemmert het zicht van de chauffeur op de weg.
Nog een ultieme klim en een finale afdaling; we verlaten definitief de Andes. De laatste kilometers zijn een vierbaansweg tot de moderne grootstad Tucuman.
Het gigantische busstation met zijn bijna honderd perrons is grotendeels verlaten. Taxi´s wachten aan de uitgang.
Winkels en restaurants zijn nog steeds open op dit nachtelijke uur. In het hostel ´Backpackers´ - in een prachtig omgevormde herenwoning - is er nog volop leven: de pingpongtafel aan de receptie is nog steeds in gebruik, salsa klinkt door de luidsprekers en in de tv-kamer liggen groepjes jonge gasten in zitzakken languit hun reisverhalen op te dissen.
We zijn moe na de lange avondrit en zoeken de bedden op in onze slaapzaal.
De overige bedden worden stilaan één voor één ingenomen. Het wordt een korte nacht.
Oordopjes bewijzen eens te meer hun waarde: geluiden worden gedempt, enkel het irriterende ´ping ... pong ... ping´ in een verre achtergrond wordt niet helemaal onderdrukt ...