01.07.2008: dag 351: Challapampa - San Francisco

Chorotrek: dag 2
Koud vriesweer vannacht en toch behoorlijk warm in de tent maar morgen wordt het nog wat warmer in de Yunga´s.
Victor serveert op het lakentje een fraai ´continentaal ontbijt´, de broodjes zijn weliswaar in steen veranderd maar als je ze in thee sopt smelten ze in de mond ...
Vanaf de rivier - zo worden we ingelicht - gaat het vandaag een aantal keren vinnig bergop om nadien de gewonnen hoogte prijs te geven in een lange afdaling. Het incapad versmalt en verdwijnt soms helemaal als het door steeds dichter wordend struikgewas wordt opgeslokt. De valleien worden smaller en we moeten regelmatig een hele bocht naar beneden maken om een riviertje over te steken om nadien weer omhoog te lopen om vast te stellen dat er weer een nieuwe zijkloof voor ons ligt. Ja, zo geraak je natuurlijk niet echt vooruit. Bamboestruiken en reuzenvarens duiden een nieuwe vegetatiezone aan: we lopen beneden tweeduizendvijfhonderd meter.
De warmte neemt toe, de bergwanden zijn donkergroen begroeid met een variëteit aan tropische planten, bomen die bloemen in felle kleuren dragen. Het incapad wordt opnieuw duidelijk en loopt nu als een stenen richel langs de bergwand. In de bochten zie je de verstevingingen en dezelfde funderingen die wegenbouwers vandaag nog steeds gebruiken om bergwegen aan te leggen. Fantastisch!
Enkele grafmonumentjes met een ijzeren kruisje en een kruikje met witte lelies duiden de plaats aan waar vroeger mensen zijn verongelukt.
Het is een vermoeiende wandeling tussen dichte begroeiing, onzichtbare vogels fluiten en vervelende steekvliegjes zorgen voor blijvend jeukende rode vlekjes op de onbeschermde huid. Op de blootgestelde bergflanken schijnt de zon heet.
Aan een zonnig plekje aan de stroom serveert Ignaçio uit het niets een bord pasta en kotelet (deze ochtend gebakken). De andere trekkers diepen nog een broodje van eergisteren uit hun lunchtrommeltje op ...
Onze watervoorraad is bijna helemaal verbruikt als Victor de kampplaats aanwijst: in vogelvlucht nauwelijks een kilometer maar het duurt nog twee uren vooraleer San Francisco binnen handbereik ligt: juist, nog drie zijkloven liggen in de weg ...
San Francisco is een smalle vlakke grasweide langs het pad tussen bananenbomen met een onvergelijkbaar panorama op het omliggende bergwoud. Een boerengezin heeft een klein winkeltje met een assortiment van frisdrank en bier. Zij weten wat trekkers willen ... Ooit worden ze nog eens rijk.
Binnen korte tijd is de wei vol, de wandelaars van gisteren nemen ook een tentplaatsje in. Enkele Boliviaanse gezinnen zijn ook onderweg en volgen ons al sedert gisteren met enkele onvermoeibare kleine kinderen en twee hondjes in hun zog.
In een klaterend koud watertje kunnen we ons voor het eerst een beetje wassen.
De wc is een lugubere bezienswaardigheid: een aarden put in de grond bedekt met enkele onstabiele boomstammetjes en een opening in het midden. Beneden, in een onpeilbare diepte beweegt een bruine massa en wemelen ontelbare witte maden groot en klein. Rondom liggen resten van bezoekers die niet goed konden richten.
Iedereen krijgt verbod om het toilet deze nacht te bezoeken ...