13.07.2008: dag 363: Tupiza

Zoals de Here gewild heeft, gehoorzamen wij vandaag stipt aan zijn gebod dat de zondag een rustdag heet te zijn. Ongewild laat ontwaken heeft ons echter de zondagsdienst in de kerk doen missen. Het is opmerkelijk stil in het al zo rustige Tupiza. Straten zijn leeg en op de lommerrijke plaza verpozen dorpelingen in de weldadige middagzon.
Wij houden een lang ontbijt: het buffet mag slechts één keer aangesproken worden op straffe van een extra toeslag. De meisjes die de bediening verzorgen zijn onverschillig en apatisch naar onze vraag voor verse broodjes: ze dateren van gisteren, zijn droog en keihard, beloofde eitjes worden enkel geserveerd op woensdag en zaterdag. De plompste van de twee verschuilt zich en kijkt vanachter het vensterraam van het terras verwijtend zuur naar onze tafel .
We verlaten het nogal donkere Mitra-Annex en verhuizen naar het luchtiger hoofdgebouw voor twee nieuwe kamers met zonzicht en een groot terras waarop onze klamme was verder kan drogen.
Kristien weet onze vijf fleece-slaapzakken te verpatsen aan een reisbureau en voor een hogere prijs die wij betaalden in Beijing. We rekenen er wel op dat de winter in Argentinië er eentje van het gematigde type is … De warme jassen houden we om die redden nog even achter de hand.
De internetcafeetjes zijn geopend: een ideale dag om ´wat zaken te regelen´: minstens drie lange dagen bus ruilen we in voor een vlucht van Buenos Aires naar Santiago de Chile en het is ook hoogtijd om de finale vlucht van Madrid naar Charleroi te boeken.