03.07.2008: dag 353: Coroico - La Paz

Dit is geen hotel waarin je als ´gast´ wordt ontvangen: geen sok of broek zichtbaar aan het verster hangen! Niet in de lounge van de receptie te zitten! Een barse opmerking deze morgen om de miezerige plantjes in de conservenblikken niet aan te raken is er teveel aan. Mijn reactie dat vooreerst een ´buen dia´ op z´n plaats hoort wordt met een opgestoken middelvinger beantwoordt door de Hauptsturmbahnführer: een Engelssprekend Kaukasisch onbeschoft type met een veel te grote bril op de neus. Bolivia loopt vol met blanke lieve opa´s die de grond onder hun voeten te heet vonden bij het einde van de oorlog in 1945. Dit is er vast zo eentje. We checken uit en bedanken voor het aangename verblijf in zijn concentratiekamp ... Het valt nu pas op: dit hotel draagt geen naam maar heeft een nummer ... 1866
Aan de ontbijttafel op de markt spreken twee jonge mensen ons aan; twee Antwerpenaren, eveneens een jaar op reis, herkennen ons en herinneren zich een korte ontmoeting in oktober vorig jaar in een hotel in India. Het korte gesprekje van toen is ons intussen ontgaan. Wat een toeval om twee mensen na zo lange tijd en zo ver in de wereld terug te ontmoeten. Hun tocht eindigt binnenkort in Lima.
De minibus vertrekt om elf uur. Op het dak worden fietsen vastgesjord; twee bikers die, na de afdaling, mee terugkeren naar La Paz.
De nieuwe weg is een gladde baan, een betonnen kunstwerk hoofdzakelijk betaald door de Wereldbank. Tachtig kilometer en veilig. In plaats van voortaan in de diepten te verdwijnen hebben de chauffeurs echter een nieuwe uitdaging gevonden of hoeveel verkeersovertredingen kun je in gelijktijdig maken: in een overladen busje, pratend in je gsm, zonder veiligheidsgordel om, de maximumsnelheid met dertig kilometer overschrijdend, verkeer inhalend over de dubbele middellijn de eindstreep halen in La Paz.
Na drie uren doorkruisen we opnieuw - in omgekeerde volgorde - de diverse klimaatzones en bevinden we ons terug op de koude altiplano en La Paz.
Onze vorige kamers zijn bezet, we halen onze bagage af en trekken in bij de tegenoverliggende buur ´Señoral´ bij een vriendelijke Spaanssprekende rasechte volbloed Boliviaan.