14.06.2008: dag 334: Nazca - Cusco & Cusco

De zetels zijn van het relaxe type, maar als de nachtrit veertien uren duurt, de weg bestaat uit talloze korte bochten, over berg en dal gaat, je constant heen en weer geslingerd wordt in je stoel en er van slapen geen sprake blijkt, dan kom je behoorlijk versuft en wat zeeziek aan op een late ochtend in Cusco: de oude Incahoofdstad en drieduizend vijfhonderd meter hoog in een vallei in de Andes. Ons hotelletje ligt aan de rand van de oude stad tegen een heuvel en dat vereist nog wat vermoeiend voetenwerk vooraleer we aan de houten poort van pension ´Inca´ kunnen aankloppen. Onze kamer is gereed in een prachtige sfeervolle en authentieke Spaanse woonst, een beetje gammel, scheefgetrokken en van hout maar met een gastvrij onthaal, een overschot aan karakter en als extra bonus aardbevingbestendig.
Vijf bedden in een ruime kamer, houten vloer en twee balkonnetjes met zicht op het plaveienstraatje en de witgekalkte Spaanse huisjes op de fundamenten van de Incastructuren. Aan onze voeten kijken we over de bruine pannendaken en koloniale kerktorens van het schitterende Cusco en een hoop geschiedenis klaar om te ontdekken.
De slapeloze nacht en de grote hoogte heeft ons allemaal behoorlijk vermoeid en de adem benomen. Jasmien heeft de hele nacht hoofdpijn gehad in de bus nadat enkele hoge bergpassen werden overgestoken en ligt uitgeteld te bed. Na een klein middagmaaltje kruipen ook wij allen onder de dekens en slapen een gat in de dag tot het alweer donker is.
De vermoeidheid is blijkbaar heel groot want de avond gaat ongemerkt terug over in de nacht en een lange nachtrust volgt op het namiddagslaapje van daarstraks. Buiten is het koud, enkele nachtgangers passeren lallend in de straat, een meute honden zwerft blaffend door de buurt. We slapen door alles heen onder een dikke laag warme dekens ...