08.06.2008: dag 328: Huaraz

Op de bus van ´Cruz Del Sur´ heeft voor vandaag nog slechts één zitje vrij. De andere maatschappijen vinden we voor dergelijke lange bergrit nogal onbetrouwbaar én hun terminal in Lima ligt in een ´diefstalgevoelige´ omgeving.
We kunnen pas morgen mee met de enige bus van 12 uur ´s middags.
Geen erg, dan blijven we een extra dag in Huaraz; het hotel is comfortabel, de zon schijnt de hele dag en het is hier goed van eten en drinken, bovendien beschikken de kinderen over wat extra tijd om te studeren.
Er is tijd om wat zaken te regelen en op tv worden de voetbalwedstrijden van het Europees kampioenschap uitgezonden. Groepjes inwoners van Huaraz verzamelen voor de uitstalramen van een paar elektrozaken in de hoofdstraat waar de wedstrijden op tientallen schermen tegelijk worden getoond. niet ieder gezin in Peru beschikt over een eigen tv-toestel. Het is zondag: op de plaza gaat een processie uit en doet een paar ommetjes rond de kerk; een Mariabeeld wordt op een sokkel meegedragen. schoolkinderen in uniform dragen vaandels en een kleine fanfare begeleidt de stoet.
De straten zijn grotendeels leeg en de meeste winkels zijn dicht en afgesloten met ijzeren traliehekkens; enkel fruitstalletjes en venters nemen geen vrijaf. In de familierestaurants is het druk aanschuiven voor de standaard ´almuerzo´ of middagmaal; voor een euro schuiven ook wij aan voor een groot bord aardappelsoep met een stuk soepvlees of kippevleugel, een slaatje van ui en tomaat, de stevige hoofdschotel met aardappelen of rijst met biefstuk of kip en bonen begeleid met een groot glas vruchtensap of limonade. Het is geen verfijne keuken maar niemand verlaat met honger een Peruaans volksrestaurant. Straatkinderen met vuile gezichtjes gekleed in vale truien komen binnen een liedje zingen en hopen op een paar centen, leurders proberen servetjes, kauwgom of wc-papier aan de tafels te verkopen. Allemaal grauwe en arme mensen die met bijna niets moeten overleven. ´s Avonds is het druk in de paar hoofdstraten rond de plaza; wandelaars gekleed in warme jassen slenteren wat langs de winkels die nu open zijn. Ook de modale Peruaan moet met heel weinig rondkomen en het is opvallend dat vele mensen hun kleren in tweedehandswinkels kopen: modellen en patronen van jassen en truien komen recht uit de jaren tachtig. In supermarkten, apotheken, elektrowinkels en duurdere kledingwinkels houden gewapende veiligheidsagenten klanten in het oog en politie bewaakt iedere straathoek en zorgt voor een behoorlijk veiligheidsgevoel dat er zonder hun aanwezigheid ongetwijfeld niet zou zijn. We zijn niet meer in het Midden-Oosten of Azië ...