02.06.2008: dag 322: Huaraz

Een schoonheidsprijs zal Huaraz wellicht nooit ontvangen en een World Heritage Site zal het evenmin worden. Het stadje krijgt met de regelmaat van een klok een zware aardbeving te verwerken waarbij – na het tellen van de slachtoffers – ground zero volledig heropgebouwd moet worden. Deze koppige bergbewoners laten zich niet afschrikken door een schokje. Gebouwen zijn nieuw, onafgewerkt met betonijzers die boven de platte betonvloeren in de lucht steken of onafgewerkt wegens geldgebrek. De typische vernieuwde koloniale plazza met banken, fonteintjes en witte winkelgalerijen is de enige plaats die een beetje de oorspronkelijke Spaanse sfeer van weleer kan oproepen. De nieuwe kathedraal staat in de stellingen; het betonnen geraamte is nog lang niet afgewerkt. De sfeer echter is helemaal Zuidamerikaans, een ander continent: dit is Peru!
Wat doen we dan hier? Huaraz is een wereldcentrum voor bergbeklimmers en trekkers die van over de hele wereld naar de Cordillera Blanca afzakken, een schitterende besneeuwde bergketen die in de achtergrond boven het stadje torent. Tientallen agentschappen en verhuurders bieden bergtochten aan die trekkers begeleiden rondom de zesduizend zevenhonderd meter hoge Huascaran en dat is de wandeling die we de komende week op het oog hebben: de ‘Santa Cruz-bergtocht’ of een mini-expeditie van vier dagen tevoet door één van de mooiste berggebieden van de Andes.
We shoppen wat rond, informeren ons bij de toeristische dienst naar een betrouwbare agent die ons materieel en personeel kan leveren voor deze trekking. We dumpten nog maar net onze zomerse kampeeruitusting in de container in Las Vegas en we moeten opnieuw op zoek naar spullen, maar nu hebben we toch wat degelijker materiaal en vooral warme kledij nodig.
‘Monttrek’ heeft zijn sporen al lang verdiend, kan mooie referenties voorleggen en we tekenen een contract. We laten de logistiek aan hen over: een kok, een muilezeldrijver, drie muilezels die al het materiaal dragen, twee bergtenten, matjes, donsslaapzakken, stoelen, een eet- en kooktent, kookgerief en genoeg voedsel voor vier dagen en onze persoonlijke spullen. Kristien en Jasmien zijn op zoek naar warme jassen, mutsen en handschoenen. Er is voldoende keuze in de verhuurshops.
Ons lichaam blijkt echter nog niet klaar voor de beklimming van de ‘Punta Union’, vierduizend zevenhonderd meter, een kilometer lager dan ‘Torung La’ in de Himalaja maar deze bezit meer venijn omdat we hem al na twee dagen oversteken.
De drieduizend meter hoogte van Huaraz is voldoende om vandaag te acclimatiseren; onze ademhaling is nogal onregelmatig door het gebrek aan zuurstof in de lucht, maar dat betert met de tijd; de rode bloedlichaampjes doen hun best en zijn druk bezig zich te vermenigvuldigen. Morgen doen we een test: een wandeling naar een grotere hoogte met terugkeer naar Huaraz. We zorgen met z’n allen dat we welgevoed aan de start zullen verschijnen en doen de nodige calorieën op in de pattiserie of schuiven voor een euro aan tafel voor het dagmenu: een stevige soep, hoofd- en nagerecht en dessertje.