08.01.2008: dag 176: Kuala Lumpur

Het moeten niet altijd antieke monumenten zijn die onze bewondering wegdragen. We laten ons vandaag eens onderdompelen de Golden Triangle van KL. Het is dan wel een stad met een klein verleden maar ze blaakt van zelfvertrouwen en Maleisië pronkt nu eenmaal graag met die zelfverworven welvaart.
KL is een multiculturele stad; de bewoners zijn een mix van Indiers, Chinezen en de oorspronkelijke Maleiers. Ze werken en leven vreedzaam samen. Deze gezonde mix van traditionele islamitische waarden - zonder de achterlijke of extreme gedachtengoed -en progressieve westerse waarden maken dit een grote stad.
Hier geen hoofddoekendebat; gesluierde vrouwen zitten naast westers geklede collega's aan loketten in banken, stations of zijn politieagente in het verkeer.
We nemen de metro; lange rijen forenzen - de mannen in deftige kostuums en de vrouwen gekleed in mantelpakjes of lange lichte islamitische kleren op weg naar hun glimmende kantoren in een of andere wolkenkrabber - staan netjes in de rij aan te schuiven op het perron in afwachting dat het treinstel binnenrijdt. De perrons en gangen blinken en nergens is er een streepje graffity te bespeuren. Veiligheidsbeambten zijn overal zichtbaar. Boetes zijn hoog en overtreders worden meteen bestraft. Je leert hier heel snel je manieren! Om half negen 's morgens staan we opnieuw in de rij aan te schuiven in de bezoekershal van Petronas voor een ticket dat aan de eerste twaalfhonderd bezoekers van de dag wordt afgeleverd. We horen bij de gelukkigen: om kwart voor elf stipt mogen we binnen. De inkomhal zet meteen de toon van wat de rest van het gebouw inhoudt: groots, duur en gesofisticeerd.
Aan de voet van de Twin Towers bevindt zich het chique winkelcentrum "Suria KLCC". Glazen liften verbinden zes verdiepingen met galerijen van trendy winkels: Armani, Gucci, Tiffany's, Hermes, Boss, Chanel, Timberland, Rolex ... er is echter geen filiaal van de Wibra
In afwachting van ons bezoek ontbijten we ook een beetje in stijl bij DeliFrance: croissants, verse eitjes en echte koffie met room!
Een wolkenkrabber is een teken van macht en kracht. En onderling willen de landen in deze regio elkaar nogal eens aftroeven "om de grootste te hebben", want alleen die titel telt natuurlijk. Vooraleer we de torens binnengaan krijgen we een driedimentionele voorstelling over de petroleummaatschappij Petronas en haar weldaden voor de menselijkheid, vooral deze van Malaysia.
We zijn tijdig op de afspraak en de lift zoeft met een snelheid van een verdieping per seconde naar de eenenveertigste etage. We mogen een tiental minuten op de loopbrug die de twee torens verbindt. Jammer dat je niet langer mag blijven, want het uitzicht op de stad is adembenemend!
Sedert een paar jaar zijn de twintorens van Petronas niet meer de hoogste ter wereld - deze titel geldt voorlopig weer voor een nog hogere toren in Taipeh - maar het zijn ongetwijfeld de mooiste torens.
Eenmaal terug buiten, staar je vanop enige afstand met ongeloof omhoog naar dit buitengewone meesterwerk van blinkend staal en glas.
We zijn de luxe niet meer gewoon; we keren nog eens terug naar de glitter van de shoppingmall en vergapen ons opnieuw aan alles wat we niet gaan (kunnen) kopen.
We bevinden ons in de tropen en het namiddagonweer is netjes op tijd. De zwoele warmte wordt nog wat ondraaglijker als het water verdampt.