02.01.2008: dag 170: Siem Riep: Angkor

Onze eerste kennismaking met Cambodia geeft een heel ander gevoel dan Myanmar: ontbijten met kraakverse baguette (het enige positieve dat de Fransen indertijd hebben achtergelaten toen ze Indochina verlieten en aan de Amerikanen overlieten)
Een arm land zonder angst, ontwaakt uit een trauma en dat het verleden wil vergeten.
Cambodia of Kampuchea – zoals het indertijd in de jaren zeventig heette - en dat toen kreunde onder de tirannie en genocide van Pol Pot in het jaar nul, heeft de achterstand behoorlijk snel ingehaald en het wil de intrede in de eenentwintigste eeuw niet missen. In de straten van Siem Riep prijken grote reclameaffiches en lichtreclames van de traditionele internationale merken. Ze schreeuwen om aandacht! Nieuwe Japanse auto’s en motoren beheersen het straatbeeld. Mobiel bellen is heel gewoon en internet is vrij toegankelijk. In tegenstelling tot Myanmar leeft er hoop bij de mensen. Er is relatieve vrijheid; kapitalisme is geen vies woord, casino's zijn een opmerkelijk verschijnsel; de US dollar regeert: alles wordt geteld en betaald met dollars; de locale Riel dient enkel als klein wisselgeld.
Ons bezoek aan Cambodia beperkt zich tot Siem Riep. We focussen ons op één van de grootste monumenten die de mensheid ooit heeft voortgebracht: de tempels van Angkor.
De site is zo uitgebreid dat je minstens drie dagen nodig hebt om de voornaamste bouwwerken, paleizen en tempels te bekijken.
We huren opnieuw fietsen om het roemrijke verleden van de Kmers te bekijken. We kopen een driedagenpasje. Voor veertig USD per persoon krijgen we toegang tot de hele archeologische zone van Angkor. Ja, men kent hier goed de prijzen.
Na een half uur fietsen zien we het bekende beeld: de torens van Angkor Wat, de meest tot de verbeelding sprekende tempelstad van Angkor. Johan, de Rode Ridder heeft hier in een album (Angkor ?) een serieus robbertje gevochten, Suske en Wiske kwmen hier langs in één van hun avonturen (De Sissende Sampan ?) en Lara Croft beleefde hier ook een en ander in ‘Tomb Raiders’.
Op het hoogtepunt van zijn beschaving in de twaalfde eeuw woonden er een miljoen mensen; Londen was toen een provinciestadje van vijftigduizend inwoners. Een bezoek levert alleen maar superlatieven op: de met water gevulde slotwal is zo breed als ons Albertkanaal en bijna tien kilometer lang; een Europese burcht zou er jaloers op zijn. Een avenue van een halve kilometer met aan weerszijden een balustrade van een serpent leidt tot een gigantisch zandstenen complex van meerdere verdiepingen met torens, gangen, binnenplaatsen, katacomben en tempels gericht aan de godheid Vishnu. Op honderden meters muren zijn prachtige basreliëfs gebeiteld die als een antiek fotoalbum het leven in het rijk uitbeelden.
Het complex is overweldigend en bijzonder groot. Na een tijdje moet je weg zodat je later nog eens terug kan keren om de rest te bekijken.
In tegenstelling tot het even schittende Bagan in de pariastaat Myanmar, ontvangt Angkor steun uit de hele wereld. Landen als Japan, Duitsland, China en zelfs India zijn gulle donoren om Angkor in zijn oude glorie te herstellen.
Als denkt alles gezien te hebben wacht je een nieuwe verrassing: een monumenale stadspoort - er volgen er nog vijf andere - met bovenop sereen kijkende gezichten markeren de ingang tot de versterkte stad van Angkor Thom. Het belangrijkste monument, de Bayon met als setting een jungle en gigantische woudreuzen is niet van deze wereld; als je niet graag wordt aangestaard moet je hier wegblijven: meer dan tweehonderd metershoge stenen gezichten van de heersende koning kijken van alle kanten op ons neer in met intrigerende Mona Lisa-glimlach. Elfduizend figuren op reliefs op een muur van een kilometer tonen ook hier weer het leven van iedere dag in de twaalfde eeuw. De sites zijn zo groot en uitgebreid dat de duizenden toeristen die overal rondlopen niet echt opvallen.
OK! Genoeg voor vandaag! Morgen is nog een dag! We fietsen terug naar Siem Riep om daar een beetje te bekomen. Gelukkig valt het weer mee; overdag is het aangenaam warm zodat ronddrentelen in de oude stad niet te vermoeiend is. In de zomermaanden is het hier bijzonder heet en vochtig weer.
Naast onze deur bevindt zich een fastfoodrestaurant en voorlopig zijn we hier kind aan huis; na de noedelsoepen van de afgelopen weken zijn hamburgers een noodzakelijke verrijking van ons dieet …