01.01.2008: dag 169: Bangkok - Siem Riep

Het blijft de ganse nacht rustig en 's morgens gaat het leven voort ook in een nieuw jaar. Plastieken bekertjes, lege flessen whisky en ander feestafval ligt al op hopen bijeengeborsteld in de straten. Eetkraampjes staat alweer gevuld klaar in afwachting van voorbijgangers met vroege honger. Fris als een hoentje en zonder kater zijn we bij de eerste ontbijters op het terras. Om acht uur verwachten we de bus aan ons guesthouse voor de rit naar de grens van Cambodia.
Een uur te laat zijn we dan toch onderweg samen met nog een tiental andere Europeanen. Langs beide zijden van de weg staan rubberplantages; honderdduizenden boompjes in saaie rechte rijen hebben de oorspronkelijke plantengroei helemaal vervangen. Elders groeien eucalyptischbomen ook netjes achter elkaar. Het hele land is in cultuur gebracht er is niets natuurlijks overgebleven.
Aan de grensstad beweert onze 'hostdame' in de bus dat de Cambodiaanse grenspolitie geen visa uitreikt wegens nieuwjaar, een feestdag. Zij kan ons wel een visum bezorgen dat in het consulaat wordt afgeleverd, maar dat kost meer. Klinkt overtuigend maar ook wat vreemd. We willen het risico niet lopen om vandaag vast te geraken op deze plek. We geven onze paspoorten en geld af en laten de dame de zaak regelen.
Als we uiteindelijk op eigen houtje de grens oversteken blijkt dat er wel degelijk een visum wordt afgeleverd en voor een pak geld minder dan wij daarnet betaalden. We werden door de 'behulpzame' dame serieus bij de neus genomen.
We dumpen de bus en gaan zelf op eigen houtje verder de grens over. De formaliteiten duren lang; er komt veel bezoek naar Cambodia. Aan de overzijde belanden we in het gore Poipet, een mini Las Vegas met dozijnen casino's. Hier worden we weer opgewacht door handige jongens die ons 'gratis' naar een dure minibus brengen om verder te reizen. Na wat zoekwerk vinden we een taxi waarin we met zijn vijven net in passen. De weg naar het honderdvijftig kilometer verder gelegen Siem Riep is in een abominabele staat. Grote stukken stofpiste met metersbrede kuilen en gaten. Hier en daar zijn enkele trajecten glad. De stofwolken die het verkeer produceren zijn zo groot dat het lijkt alsof je constant in de mist rijdt. Dikke stoflagen liggen op de daken van de huizen langs de weg. We voelen ons betrekkelijk gerust in onze tweedehandse airco Toyota Camry; na de afgelopen weken in Birma hebben nogal wat vertrouwen in dat merk gekregen ...
We rijden door een vredig vlak land dat helemaal voor de rijstteelt dient. Nauwelijks dertig jaar geleden waren dit de duivelse "Killing fields" waar honderduizenden mensen in enkele jaren tijd omkwamen in de terreur van de Rode Khmer.
Wat een verschil met het rijke en blitse Thailand aan de overzijde en nauwelijks enkele kilometers verder; armoedige huisjes, straatstalletjes, grauw geklede mensen die weinig of niets bezitten.
Opvallend langs de weg is de jeugdige bevolking; je ziet hoofdzakelijk hele jonge mensen en kinderen; een hele generatie werden indertijd uitgeroeid. Wij, als vijftigplussers zijn hier een beetje een rariteit ...
Het is donker als we de laatste kilometers uitrijden. De chauffeur slamont op de donkere baan tussen fietsers zonder lichten. Aan de rand van Siem Riep verrijzen enkele gigantische luxehotels en casino's uit het niets, badend in het licht. We stoppen: een man beweert dat de taxi de binnenstad niet mag inrijden wegens 'te stoffig'. Hij zal ons wel gratis verder naar een hotel brengen. We weigeren uit te stappen en eisen dat de taxi ons tot op de plaats brengt die wij willen. Wat een maffia! Uiteindelijk geeft de boef het op en worden we alsnog door onze taximan - die het spelletje meespeelt - afgeleverd in het centrum. Een laatste wanhopige poging voor een commissie is het intimideren van de receptie van een guesthouse van onze keuze: alle bedden zijn ineens bezet. We hebben de hele dag het gevoel gehad in een scam beland te zijn zonder de mogelijkheid eruit te geraken. We stappen uit zodat we van onze geldwolf verlost zijn en zoeken zelf naar onderdak
We zijn dan ook behoorlijk tevreden als we uiteindelijk een goedkoop guesthouse vinden en voor het slapengaan voor het eerst vandaag een behoorlijke maaltijd krijgen. Een nieuwjaarsdag om gauw te vergeten.