04.01.2008: dag 172: Siem Riep: Angkor

Met de fiets naar Angkor is fijn maar met de tuk tuk is minstens zo gerieflijk; je moet in dat geval niet meer trappen en het ding gaat eens zo snel. In de namiddag vertrekken we een derde keer voor een portie cultuur en antieke geschiedenis. De lokale tuk tuk is een brommer met achteraan een karretje gemonteerd waarin vier en in ons geval - met wat wringen en duwen - vijf personen passen.
Op het grote circuit vinden we enkele bouwwerken op onze weg verscholen in de jungle.
Een boeddhistische tempel bijvoorbeeld: een prachtige vierkanten vijver met massieve stenen trappen en op een rond eilandje in het midden een gebeeldhouwde toren. Ernaast, op een lager niveau bevinden zich nog eens vier waterbekkens die gevoed werden door vier onderaardse overdekte fonteinen in de vorm van een leeuw, paard, olifant en een mensenhoofd. Eertijds werden hier rituele reinigingen uitgevoerd.
Als je denkt nu wel alles gezien te hebben doemt tussen de hoge bomen, even verder een ander meesterwerk van Angkor op: Praeh Khan. Men veronderstelt dat het een universiteit was die meer dan duizend leraars herbergde. Mysterieuze ingangspoorten bewaakt door multihoofdige serpenten en onthoofde wachters leiden naar een netwerk van donkere gangen en kamers; de verweerde muren tonen perfect bewaarde religieuze reliefs. De rechte doorgangen bieden een merkwaardig perspectief waarbij je de indruk krijgt in de verte in een spiegelgalerij te kijken; de ene gang geeft toegang tot een nieuwe zonder zichtbaar einde. In enkele donkere nissen staan eeuwenoude boeddhabeelden omgeven met een gele mantel; de rook van brandende wierookstokjes verspreidt een zoete geur. Muren verbrokkelen in de omstrengeling van boomwortels; op half ingestorte daken groeien boomreuzen waarop de wetten van de zwaartekracht geen invloed lijken te hebben: massieve wortelsystemen glijden bijna, als een vloeibare materie over de muren naar beneden en reiken diep tot in de grond.
Het is een wonderbare chaos, een stil maar genadeloos gevecht tussen stenen en de natuur die zijn plaats terug opeist.
We zijn nog net op tijd om de zon te zien ondergaan achter het formidabele Angkor Wat. Duizenden bezoekers slenteren in de avonduren in het complex op zoek naar het perfecte plekje voor de perfecte foto; Kristien is er eentje van.
Het is druk op de weg terug naar Siem Riep; een file van bussen, auto's, tuk tuks en fietsende dagjesmensen keert voor het donker terug naar de stad.
Wij bekeren ons terug tot de vertrouwde noedelsoep en de avond eindigt met een paar spelletjes snooker in ons guesthouse. Sander wint telkens opnieuw.