29.11.2007: dag 136: Kathmandu

Wat een nacht! Dit waren de vreselijkste bedden van de reis tot hiertoe: te klein, kraken bij iedere beweging, een del naar het midden, een harde gladde matras, te kleine lakens die als plastic aanvoelen, schuivende dekens, te dun kussen: voldoende redenen om te verhuizen. We laten het toeristenghetto van Thamel voor wat het is: winkeltjes en nog eens winkeltjes met trekkingmateriaal en te dure restaurants.
We leveren onze slaapzakken en warme jassen terug in bij de verhuurshop, pingelen er een verhuurdag van af en we laten ons met drie fietsriksja's naar het oude centrum van Kathmandu rijden.
We logeren nu in een authentiek houten gebouw in twee kale kamertjes waarvan eentje met tv en uitzicht op de fantastische Durbar Square met zijn pagoden en tempels en het gewemel van het volk beneden.
Normaal moet je een ticket kopen als je als toerist het plein en directe omgeving ervan binnengaat; Durbar Square en zijn gebouwen zijn sedert kort een "World Heritage Site" en dat mag de toerist wel wat kosten: een dagpasje dat aan alle toegangen tot het plein in een kiosk gekocht kan worden voor twee euro per persoon. Kristien heeft enkele sluipwegjes naar het plein ontdekt en zo geraken we kostenloos op de verschillende pleinen. Ja, zo kennen we Kristien ...
Freak Street is vlakbij. Wat Montmartre is voor Parijs, Soho voor Londen of de Walletjes voor Amsterdam is Freak Street voor Kathmandu. In de sixties was het de bekendste straat van Azie toen Kathmandu het eindpunt was van de overlandroute uit Europa. De logementen in de straat zaten vol met westerse "freaks" die in het tolerante Kathmandu hun aankomst vierden met veel hasj, spacecake, wierook, appelpies, platen van de Beatles, bier en chickensizzers. De gloriedagen van Freakstreet zijn ondertussen definitief voorbij; er resten enkel nog enkele restaurantjes die de sfeer van toen bewaard hebben en een handvol guesthouses zonder veel comfort. De buurt Thamel zorgt nu voor de eisen van de op comfort gestelde reizigers. De hasj en applepies zijn nog steeds te koop en tegenwoordig bepalen reisbureautjes, internetcafes en souvenirwinkeltjes het straatbeeld.
Het grootste deel van de dag wordt voor de computer doorgebracht; we hebben wat achterstand in te halen ...
Als we willen douchen verlaat een dikke rat de badkamer. Het zal er eentje zijn die proper is op haar eigen; het is dan ook een stadsrat en het is tenslotte de gemeenschappelijke badkamer van het hotel ...