09.11.2007: dag 116: Besishahar - Bahundanda

Van kruipende beesten hebben we de afgelopen nacht geen last meer gehad; ergerlijk waren de late gasten die met veel lawaai hun nest opzochten in de kamers naast de onze. Na een stevig ontbijt zijn we klaar voor de eerste etappe: achttien kilometer door een steile vallei en steeds bergop. Onderweg moeten we over drie hangbruggen die de rivier een dertigtal meter hoog overspannen; niet echt geschikt voor mensen met hoogtevrees. De zon schijnt, het is ideaal wandelweer, de jongens en Jasmien zijn behoorlijk fit en stappen in de voetsporen van Lakpah, onze eerste sjerpa die onze bagage zonder veel moeite schijnt te torsen. Theesj, de tweede sjerpa sluit de kolonne en loop steeds als laatste man. De hoogste toppen spelen verstoppertje en zijn weer verborgen onder een dik pak wolken. Hier en daar liggen hoog tegen de bergwand kleine dorpjes van enkele huizen en die toegankelijk zijn via bijzonder steile voetpaadjes. De benedenhellingen bestaan uit terrassen waar rijst wordt verbouwd. De oogst is rijp en de boeren maaien de goudgele halmen. Na vier uren stappen is het tijd voor de lunch aan een restaurantje aan de rivier. Een stevige klim brengt ons eindelijk in de late namiddag in Bahundanda, gelegen bovenop een heuveltop. We vinden onderkomen in het theehuis "Superb View" en het heeft zijn naam niet gestolen: een grandioos uitzicht op de besneeuwde top van de Manaslu die nu in de heldere lucht alle aandacht opeist. De rivier beneden vormt een zilverkleurig kronkelend lint van ijskoud gletsjerwater.
We huren twee kleine kamertjes met vijf bedden voor een symbolisch bedrag van anderhalve euro. De sjerpa's zorgen voor zichzelf: in hun loon zitten de kosten voor onderdak en eten.
Het is aanschuiven voor de enige warme douche met water dat met zonneenergie wordt opgewarmd. Als de zon achter de bergen verdwijnt daalt de temperatuur drastisch en hebben we onze warme fleeces nodig. Het restaurantje zit al vol met andere trekkers en er heerst een gezellige sfeer achter het beschermende vensterglas. Wij spelen Uno en Sander tekent een stripverhaal in afwachting van het avondeten.
Eenmaal donker zoeken we onze kamers op en kruipen we in de warme slaapzak, het was een vermoeiende eerste dag.