zondag 17 februari 2008

17.02.2008: dag 216: Kuta: Pura Tanah Lot




Het meest gefotografeerde monument in Bali is de tempel van Tanah Lot. Wat een gedoe om er met openbaar vervoer te geraken: we hebben voor de dertig kilometer anderhalf uur en vier afzonderlijke minibusjes nodig; van Kuta naar Tegal, verder naar Ubung, nog eens tot Kediri en tenslotte naar Tanh Lot. Aan de grootte van de parking te zien is er plaats genoeg voor een paar honderd busjes die ’s avonds zowat alle toeristen uit Kuta en verre omgeving naar hier brengen voor de spectaculaire zonsondergang achter de rotstempel. De betonnen vlakte is nu leeg.
Tickets please! De tempel met zijn typische getrapte torentjes en pogodes ligt fotogeniek op een zwarte rotspartij die bij vloed van de kust wordt afgesneden. In de grotten die bij eb vrijkomen zitten priesters en voor een dotatie mag je hun heilige slang zien: ‘Holy Snake: This way’.
Het ‘sunsetplatform’ is overdag leeg en - samen met enkele tientallen bezoekers - hebben wij Tanah Lot en het uitzicht dus voor onszelf. De postkaart moeten we alvast niet meer kopen en degene die vandaag voor een sunset komt is er aan voor de moeite: het betrekt stilaan en straks is de lucht loodgrijs met een onzichtbare zonsondergang.
In de rijenvolle stalletjes bieden commercanten een kermis overprijsde prullaria aan; t-shirts met gevatte slogans zoals ‘save water, drink beer’, schaaltjes en beeldjes, opmerkelijk zijn de vele houten erecte penissen die als asbak dienen ...
Een chauffeur op zoek naar passagiers rijdt ons voor hetzelfde geld en rechtstreeks via de binnenweg in een half uur terug naar het centrum van Kuta. Waarom wisten we dat deze morgen niet?
Nasi campur stilt de honger. We overwegen een kustvaarder vanuit Flores terug naar Bali te reserveren met een ommetje naar Komodo, het enige eiland ter wereld waar in het wild Komododraken voorkomen. Deze levende fossielen willen we ook wel eens zien.
Zo beperken we onze zorgen om binnen een tiental dagen en redelijk comfortabel terug in Bali te geraken voor onze laatste tien dagen in Indonesië. (het lèste is het bèste)
We stellen vast dat ons horloge nog steeds op Javatijd staat; in Bali is het een uur later en niemand die ons hiervan iets zegt! Ahaa ... dáárom waren we gisteren te laat op de afspraak bij de orthopedist en sloot het loket bij Peli al om elf uur en krijgen we om elf uur geen ontbijt meer en is het hier zo vroeg donker ...
Het is weer mooi weer en het zwembad heeft eindelijk succes.

Geen opmerkingen: